Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ANNIKA
G
książekiciężarnamoichramionachnatychmiastzelżał.Pokolei
dytylkootworzyłamdrzwibiblioteki,poczułamzapachstarych
brałamdorękitomyirozkoszowałamsięspokojem,jakibiłztego
miejsca.Wtejsaliznajdowałosiętyleinformacji,tylehistorii…
Zprzodustałyniskieregałyprzypominająceniemallabirynt,
aoprócznichbiurkadonaukinadużejprzestrzeni.Gdyprzezokna
wpadałypopołudniowepromienie,wnętrzewyglądałospektakularnie;
mogłamtuzarównoczytać,uczyćsię,jakiwygrzewaćwsłońcu
niczymkot.Czystarozkosz.
Ztyłuznajdowałosięprzejścienadrugipoziom–nasamwidok
najwyższychszczeblidrabinkręciłomisięwgłowie.Niektóre
zestarszychksiążekbyłyprzykutedopółekłańcuchami.Jeśliktoś
chciałwynieśćjezbiblioteki,musiałuzyskaćpozwolenieodsamego
króla,anastępnieprzekonaćRhetta–którystrzegłbibliotekijakżywej
istoty–bytenrzeczywiściewykonałpolecenie.Mieliśmytakogromny
księgozbiór,żeprzedstawicielesąsiednichkrólestwniekiedycośodnas
pożyczali.Podrzeźbionymidrewnianymiławkamistaływiadra
zpiaskiem,takbywraziepożarumożnabyłouratowaćjaknajwięcej
książek.Naszczęścienigdyjeszczenieokazałysięprzydatne.
Gdysięrozglądałam,rozkoszującsiępanującymwbibliotece
spokojem,Rhettobszedłwysokiregałizacząłsięśmiać.
–Zastanawiałemsię,gdziejesteś!–krzyknął,odłożyłstosksiążek
napobliskiebiurkoipodszedł,bymnieprzytulić.
Byłjedynąosobąwpałacu,któraniezawracałasobiegłowy
oficjalnymzwracaniemsiędomnie.Możedlatego,żeznaliśmysię
oddziecka,amożedlatego,żezaczynałjakostajennyizdążyłsię
przyzwyczaićdomnie,zazwyczajbrudnejigłośnej.Traktowałmnie
normalnie,jakbytiarawmoichwłosachbyłazwykłąozdobą.
–Trochęźlesięczułam–powiedziałam.
–Mamnadzieję,żetonicpoważnego–odparłicofnąłsię.
