Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ROZDZIAŁI
.
ŚwiatopoglądkonserwatywnyHenrykaLisickiego
przygotowywałsygnowaneswoimpodpisemtekstydowspomnianego
działu16.Innymdowodemumocnieniaswejpozycjiwśrodowiskukonser-
watywnymbyłfakt,żewlatach1876–1877byłredaktoremodpowiedzial-
nymzaposzczególnenumerystańczykowskiegonCzasu”17.
MomentemprzełomowymdlaLisickiegobyłonawiązaniewspółpracy
zkrólewiackimpolitykiemugodowym–ZygmuntemWielopolskim.Ta
bowiem,dziękiwsparciufinansowemuipośrednictwiewuzyskaniudo-
stępudoźródeł,otworzyłaprzedLisickimmożnośćwejściananowąpłasz-
czyznępisarstwamonograficznychprachistorycznych.Namarginesietej
kwestiiwartowskazać,żerozwijaneprzezkolejnedwiedekadyumiejętno-
ściwarsztatuhistorycznegowlatachdziewięćdziesiątychXIXw.pozwoliły
munasporządzanierecenzjinaukowychpublikacjinaukowychzzakresu
interesującejgohistoriipowszechnejiPolskiXVIII–XIXw.18Efektem
pracbadawczychLisickiegobyłynastępująceobszernedzieła:Aleksander
Wielopolski(1803–1877),t.1–2(Kraków1878);t.3–4(Kraków1879),Le
marquisWielopolski,savieetsontemps,1803–1877,t.1–2(Wiedeń1880),
AntoniZygmuntHelcel1808–1870,t.1–2(Lwów1882).Wkolejnychlatach,
jużbezwsparciamargrabiego,własnymsumptemwydałmonografieAlfred
książęWindisch-Graetz,feldmarszałekaustriacki1787–1862(Kraków1887),
NapoleonIIIiWłochy(Kraków1892)iTalleyrand(Kraków1892).Whis-
toriografiipolskiejzapisałsięgłówniejakoautorkontrowersyjnejbiografii
16H.Lisicki,BłędyCesarstwaijegospadkobierców,cz.1,nPP”R.6,1872,t.3,z.8,
luty,s.85in;cz.2,nPP”R.6,1872,t.4,z.10,kwiecień,s.81in.;cz.3,nPP”R.6,
1872,t.4,z.12,czerwiec,s.415;idem,Przeglądpolityczny[październik1872],
nPP”R.7,1872,t.2,z.5,listopad,s.295in.;idem,Przeglądpolityczny[kwie-
cień1874],nPP”R.9,1874,t.4,z.11,maj,s.275in;idem,Przeglądpolityczny
[wrzesień1875],nPP”R.10,1875,t.2,z.4,październik,s.148in.;idem,Przegląd
polityczny[marzec1887],nPP”R.22,1887,t.4,z.10,kwiecień,s.317in.;idem,
Przeglądpolityczny[luty1888],nPP”R.23,1888,t.3,z.9,marzec,s.430in.
Innąkwestiąbyłamanierawmiesięcznikupolegającanatym,żeczęśćfelietonów
pisanoanonimowo(niektóreznichmogłynależećdoLisickiego).
17Kronikaredakcji„Czasu”,w:Jubileusz„Czasu”,Kraków1899,s.402.
18RecenzjezamieszczałwprestiżowymnKwartalnikuHistorycznym”wlatach
1891–1894;zob.ichprzykładyzawartewbibliografiininiejszejksiążki.
22
