Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
legendęmiejskądopoetyksylwicznychikolażowych,
opartychnawielorakichzwiązkachintertekstualnych.
Legendamiejskajestwięcformąwciągłymruchu
–linkowana,inkrustowanagraficznymizałącznikami,
komentowana–iniedajesięwpisaćwesencjalną
refleksjęgatunkową,stanowiącwielogłosowąprzestrzeń
snuciaopowieści.JakbowiempiszeEwaSzczęsna,
próbującskonstruowaćpoetykętekstusieciowego,
„Niegotowośćorazmałastabilnośćtekstuwynikają
znadbudowanianadtekstemdyskursu,któregozasadą
jestczytanielinkowe–skokowe,fragmentaryczne(które
niejestczynnościąnieoficjalną,jaknaprzykład
wprzypadkulekturyksiążkowej,alewłasnościąlektury
sieciowej).Dyskurstenjestwspółtworzonyprzez
użytkownika,stajesięswoistąsieciowąnarracją
kreowanąwsposóbkażdorazowoinny,przyczym
otwieranestronyłączyćmogązwiązkiprzyczynowo-
skutkowe,relacjeskojarzeniowe,zasadaprzypadkowości
bądźpoprostuzaciekawienia.Dyskurssieciowy
przekształcatekstwdziałanieiproces–takżewsferze
jegoformalnejorganizacji”52.
Nietylkojednaksytuacjakomunikacyjna,wjakiej
funkcjonujelegendamiejska,czynizniejpotencjalny
przedmiotzainteresowanialiteraturoznawstwa.Równie
interesującoprzedstawiasięspotkaniefolklorystyki
ifilologiinapłaszczyźniebadańnarracyjnych.Tezaś
majądługątradycję,uświęconąwczasach
metodologicznejhegemoniistrukturalizmu.Przywołać
tuwartoustaleniaWładimiraProppawzakresie
morfologiibajki53,którewprowadzająschematy
narracyjnewłaściwetakżelegendziemiejskiej.Innepole
odwołańtworząnaprzykładrefleksjeBarthes’a,
poświęconestrukturalnejanalizieopowiadania54.Wraz
zrosyjskimipracaminadgenologicznymiprawidłami
skazu55wszystkietenurtybadańnadtekstem
–coprawdametodologicznieodmienne,alemające
wspólnymianownikwzainteresowaniunarracyjnym
żywiołem–doprowadziłydorozkwituzainteresowania
konstrukcjąopowieści.Wkontekścielegendymiejskiej
