Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
10
IwonaKordzińska-Nawrocka,KatarzynaSonnenberg,AleksandraSzczechla
WnastępnymartykuleAleksandraSzczechlaskupiasięnalondyńskiejtwór-
czościSōsekiego,wykazującbogactwotekstów,którymisięinspirował,imister-
nośćironii,którąwprowadzałdoswoichnarracji.Wtymkontekścieautorkaana-
lizujeopowiadanieMuzeumCarlyle’a,wktórymdostrzegadopracowanyjęzyk
opisuorazwskazujenawieleskojarzeńigiersłownychpozwalającychnazbu-
dowaniedystansunarratoradoprzedstawianejtytułowejpostaci,będącejjednym
znajwiększychautorytetówepokiwiktoriańskiej.Ukazywanawsposóbironicz-
nyrelacjanarratorazpowszechnieuznanymmistrzemwMuzeumCarlyle’amoże
sięstaćinteresującymkontekstemdlaodczytaniarelacjimłodegostudentazSen-
seiemwKokoro.
PodobniekonteksteminterpretacjipóźniejszychnarracjiSōsekiegomożebyć
zawartawjegowcześniejszejpowieściKusamakura(Poduszkaztraw,1906)wi-
zjapowieścijakoprzestrzeniobrazowaniasłowem,inspirowanateoriąshasei-
bun.ArtykułKatarzynySonnenbergprzybliżaartystycznepostulatySōsekiego
zawartewKusamakurapodającewwątpliwośćestetycznezałożeniaGottholda
EphraimaLessinga,którywLaokoonie,zwracałuwagęnagranicemiędzyśrod-
kamiwyrazuwliteraturzeimalarstwie.ArtykułkończąsłowaSōsekiego,któ-
rypowydaniuKusamakurastwierdza,że-choćnadalposzukujepoetyckiego
pięknawprozie-pragnierównocześnientworzyćzgwałtownościąuczuć,jaka
cechujewalczącychonowyład,dlaktórychceltospraważyciabądźśmierci”6.
Wtymstwierdzeniukryjesięzapowiedźzmianystylu,którejnajpełniejszywyraz
możnaznaleźćwKokoro.
NastępnedwaartykułynaświetlająkolejneetapyrozwojuSōsekiegojakopi-
sarza.MonikaTsuda,równieżtłumaczkautworówSōsekiegonajęzykpolski,
wcentrumswojejanalizystawiazagadnieniezaburzeńpsychicznychSōsekiego,
któreukształtowałynarracjeautoraKokoro.AdamBednarczykzwracauwagę
nantokijskicharakter”dziełSōsekiego,wktórychznajdująodbiciegwałtowne
przemianycywilizacyjnedokonującesięwJaponiiwokresieMeiji,iwtymkon-
tekścierozważaszczególneznaczenieKamakurywżyciuitwórczościjapońskie-
gopisarza,analizującrównieżsposób,wjakimiejscetozostałoprzedstawione
wKokoro.
WdalszejczęścimonografiiRomualdHuszczaanalizujecharakterstylunar-
ratywnegoKokoro,wskazującnawaloryartystycznepowieściowegoopowia-
daniazdarzeńiprzedstawianiastanówwewnętrznychbohaterów.JarosławPie-
trowzkoleiskupiasięnaliterackiejsemiotycetytułupowieści,który-takżeze
względunaswojąniejednoznacznośćitajemniczość-uczestniczywinterpretacji
wymowycałegoutworu:strukturyfabułyizachowańbohaterów.Wkolejnym
artykuleBartoszWojciechowskizajmujesiękulturowymiaspektamiprzekładu
literackiegodziełaKokorowkontekściekategoriiasymetrycznych,któremożna
odnaleźćnawszystkichpoziomachjęzyka,począwszyodróżnicfonetycznych,
6KumasakaAtsuko,NatsumeSōsekinosekai,Tokio:Kanrinshobō,1995,s.181.
