Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
anadodatekprowadziławdolinieklinikęweterynaryjnądlakoni,
minęłosporoczasu,odkiedyostatniozniąrozmawiał.RównieżInka
nieprzywiązywałaszczególnejwagidospotkańznim,ba,nie
pojawiałasięnawetnauroczystościachrodzinnych,chybażewcześniej
byłowiadomo,żeBodensteinniemożeprzybyć.
—Cześć—odparłachłodno.—Couciebie?
Grzecznościowepytanie.Niełudziłsię,żenaprawdę
jątointeresuje.
—Wszystkodobrze—odparł.—Auciebie?
—Świetnie.—Jejblondwłosyśredniejdługościpoprzetykanebyły
pierwszymipasemkamisiwizny.Ciąglebyłaszczupła,alesprawiała
niekorzystnewrażeniemocnowyczerpanej.Oliverdostrzegł
zmarszczkinajejszyiidrgnął.
Starzejesię—pomyślał—abywnastępnejchwilisiępoprawić
—obojesięstarzejemy.Inkabyłaprzecieżtylkotrzymiesiącemłodsza
odniego.Przezchwilęstalinaprzeciwkosiebieiżadneniewiedziało,
copowiedzieć.DzwonekkomórkiInkiprzerwałniezręcznąciszę.
—Muszęodebrać—powiedziałaposzybkimspojrzeniunaekran.
—Jateżsięspieszę—odparł.Skinęlisobienapożegnanie,
poczymBodensteinprzeszedłnadrugąstronęulicy,aInkawsiadła
dosamochodu.
Towszystko,copoponadczterdziestulatachzostałozdawnej
przyjaźni—zakłopotanemilczenie,nicnieznaczącebanałyiskrywana
uraza.Bodensteinwestchnął,pokonałdwaschodkiiwszedł
dopiekarni.Rozkołysałdrzwiamistaromodnydzwoneknadprogiem
iniemalnatychmiastpoczułapetycznąwońświeżowypieczonych
drożdżowychbułeczek.JeśliInkarównieżplanowałatuwizytę,
musiałazmienićzdanie,bowłaśniewyjeżdżałazparkingupodrugiej
stroniedrogi.Mijającpiekarnię,nawetniespojrzaławjegostronę.
—Nodzieńdobry,dobry,kogotuprzyniosło!—przywitała
BodensteinaSylviaPokorny,żonapiekarza.Serdecznaiprzyjazna
