Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Oksiążce
13
naprzykładosobiechorejprzewlekle.PierwszymjestiTen,wktó-
regowiekuuumierasię”
.PierwszymjestiTen,którynagleznalazłsię
wkońcowejfazieżycia.PierwszymjestiTen,któryjestpozatymi
ukwalifikacjami”
.PierwszymjestTen,któryumieraprzedDrugim,
leczśzawszekolejnymPierwszym.
DlaPierwszegowkalendarzulinearnieułożonymjestznacznie
mniejdnidoprzeżycianiżtych,którezostałyzanim.ŻyciePierw-
szegow-obecśmierciuścisnęłosię”tak,żedoświadczaćjemoże
wszczelinachbyciawtuiteraz3.Niemierzącprze-życiailościąkar-
tekzerwanychzkalendarza,rachunekitakjestprosty:więcejżycia
jestzaPierwszymw-obecśmierciniżprzednim.
Pierwszyw-obecśmiercijestzazwyczajnaprzeciwinnych.
Wśródnichjestiten,któryjestDrugim.ZarównoPierwszyjak
iDrugizaimkamidzierżawczymi.Wtymmiejscuodwołujęsiędo
polskichznaczeńsłów:dzierżawczość-oznaczająceposiadaniei/lub
przynależność,idzierżawa-oznaczająceużywanielubużytkowanie
czegośnajakiśczaszaokreślonąopłatąwpieniądzachlubwnatu-
rze4.DlategomowaoPierwszegobyciuw-obecśmierciioDrugiego
byciuw-obecprzemijalnoścituiterazPierwszegowbyciuw-obec
śmierci.Każdyznichposiadauswoje”byciew-obecśmierciiprzy-
należydoniego.MojośćiTwojośćtegożbyciajestniewymienialna.
Formadzierżawcza,byciePierwszymiDrugimw-obecśmierci,
jestunajakiśczas”
,jesttym-czasowa.Pierwszyw-obecśmiercima
wydzierżawioneżycienakrótkiczas.Drugiegobyciew-obecśmierci
jestoddalonewczasie-jestuprawiejakby”byciemPierwszego
w-obecśmierci.Określenieuprawiejakby”odsłaniagranicęmiędzy
ichpołożeniemwsytuacji,wktórejsięznaleźli.Pierwszyw-obec
śmierciiDrugi,choćpodążająwtymsamymkierunku-kuśmierci,
tojednakniewtymsamymczasie.Ichoćwspół-obecniwsytu-
acjiw-obecśmierciPierwszego,tozarazemprzychodzimoment,
3Choćiwnichmożedoświadczaćurozciągłościgłębi”życia-ycia
dośmierci”
.ŻyćdośmiercitotytułksiążkiPaulaRicoeura,doktórej
odwołujęsięwtekścieniniejszejksiążkiiktórytakżewykorzystujęjako
tytułpodrozdziałuwIIczęściksiążki.
4M.Szymczak(red.),Słownikjęzykapolskiego,t.I,PaństwoweWy-
dawnictwoNaukowe,Warszawa1988,s.502.