Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Ninka,zostawisztrochętegociasta?Nawetnieżebym
chciałsiępoczęstować,tylkomamobawy,żezaraz
naprawdęrozboliciębrzuch.
–Jużmnieboli–usłyszałwodpowiedzi.Cociekawe,
Ninawygłosiłatenkomunikat,nieprzerywając
konsumowaniaciasta.–Znerwów.Ijestmidoskonale
obojętne,czybędziebolałbardziej.
Tojużbyłjakiśkonkret.Dawidusiadłobokukochanej,
ostrożniewyjąłjejtalerzykzrąkiprzygarnął
jąramieniem.
–Acotozanerwy?–zapytał.
Ninarzuciłarozpaczliwespojrzenienaciasto.Żołądek
naprawdędawałjejdozrozumienia,żeczaszakończyć
tęformęterapii,alejedzenieprzynajmniejdawało
pretekst,żebyniezaczynaćrozmowy.Owszem,chętnie
wyżaliłabysięDawidowi.Gdybynieto,żewiedziała,jaki
będziefinałtejcałejrozmowy.Jednaktalerzykwylądował
jużnastoliku,asilneramionapartneraoplotłyjejtalię,
niepozwalającuciec.
Niebyłowyjścia.
–Wiola–wymamrotałarozgoryczona.–Praca.Ijeszcze
razWiola.
PoczymstreściłaDawidowiwszystko,comiałomiejsce
wtrakciejejwyjątkowokrótkiejdzisiajobecności
wfirmie.Epizodzawanturą,karambolwcentrumiwizytę
nakomisariaciepominęłamilczeniem.Poczym
westchnęłarozgoryczona,widząc,jaktwarzjejpartnera
rozjaśniaztrudemskrywanyuśmiech.
–Super,Ninka!Gratuluję!Wreszcieuwolniłaśsię
odtegokoszmarnegobabska!
–Jakbyśniezauważył,odźródłaniezłychdochodów
również–mruknęłaRusałkowska,choćreakcjaDawida
niezaskoczyłajejanitrochę.
–Iodwiecznychnerwów.Odprzynoszeniapapierów
dodomu.Odchodzeniadopracywpełnejgaliflagowej…
