Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
potrzebowałam,idotejporycioswnosskuteczniezamykałtemat.
–Niemampojęcia,jakTOdziałaaniczymwłaściwiejesttocałe
TO–rzuciłamzwyrzutem.Aleniezadużym,wkońcutopielicabyła
kiedyśnauczycielką,amamacałeżycietłumaczyłami,żedonich
trzebapodchodzićzszacunkiem.
–Toznaczy,żetwoimobowiązkiemjestpomagaćbiednym,
zagubionymrusałkomwodnym,którepotrzebująpomocy.
Książkazsunęłamisięzkolanispadłanawilgotnypomost.
–Więcjesteśrusałką,tak?–Zerknęłamnanią,niekryjąc
rozczarowania.Rusałki,ztego,copamiętałamzlekcjipolskiego,
uwodziłypodróżnych,byichzabić.Wyobrażałamjesobieinaczej,
sympatyczniej–beztegoszalonegopokwikiwaniaipająków
biegającychporamionach.Fakt,żeMartynanawetzażycianiebyła
typemuwodzicielki,alewtymzielonkawym,ubłoconymwcieleniu
zoskubanymipaznokciamizdecydowanieniewyglądałanakogoś,kto
mógłbyzbłąkanegowędrowcasprowadzićnazłądrogę.
–Noprzecieżzginęłamwjeziorze–powiedziałapowoli,jaklata
temu,gdytłumaczyłamitabliczkęmnożenia.–Ted,proszę.Jedna
malutkaprzysługaidamcispokój.Obiecuję.Chcętylko,żebyś
przyprowadziładomniewikarego.
–Niemamowy.
Zerknęłamzasiebie.ZuzianadalrozmawiałazŻanetą.Podniosłam
podręcznik,otworzyłamgonazałożonejstronieiprzyjrzałamsię
znajomemuobrazkowipantofelka.
Zuzabyjejpomogła.
–Ted–ponagliłaMartyna.
–Pocociwikary?
–Potrzebujęostatniegoodpuszczeniagrzechów.–Martyna
dramatycznieprzyłożyładłońdoczoła.–Żebymojaduszamogła,
nowiesz,spaćspokojnie.Przyprowadźgodomnie,dobra?Tylko
wikarego,pamiętaj,nieproboszcza.NigdynielubiłamZielińskiego.
–Tyjesteśrusałką,niemaszprzecieżduszy.
–Tonieistotne–naciskała.–Muszęsięporazostatni
wyspowiadać.
Iwłaśniedlategounikałamdemonów.Byłynatrętne,złośliwe
itrudnosięznimirozmawiało,boignorowałyregułyludzkiejlogiki.
Zazwyczajstarałamsięniezwracaćnanieuwagitakdługo,
ażodpuszczały.Odniesieniapomocypowstrzymywałomnieteżto,
żetrudnobyłoutrzymaćcałąsprawęwtajemnicy.Większość
martwychstworzeńpreferujenoc,rzeczjasna,awnocytojalubię
