Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
5
Troy
MiałemnajlepszychprzyjaciółwcałymGreenValley,najlepszych
naświecie,którzyterazustawieniwjedenrównyrządekpodsiatką
śpiewalimiStolat.Oczywiścieniemogłemzapomniećotrenerze.
MimożetorocznicaśmierciEmily,radośćiuśmiechnie
schodziłmiztwarzy.Wzruszyłemsięwbrewprzysłowiu,żechłopaki
niepłaczą.Płaczą,itonawetczęściej,niżsięwszystkimwydaje.Nie
spodziewałemsiętakiejniespodzianki.Takiegoprzywitania
idekoracjizdobiącychhalęsportową.Byłobardzokolorowo
–wszędzieporozwieszaneserpentyny,balony,literyzmoimimieniem
inazwiskiem,achłopakiipanBrownnagłowachmieliurodzinowe
czapeczki.Zacząłemśpiewaćrazemznimiiudawać,żejestem
dyrygentem.Byłoświetnieiniemiałemochotywracaćdodomu.
–Dziękuję!–krzyknąłem,kiedyskończyli,poczymrzuciłemsię
imwszystkimwramiona.–Dziękizapamięć,chłopaki!
–Dzięki,żejesteś,Troy–odpowiedziałmiConrad.
Znimbyłemnajbliżej,ponieważznaliśmysięjużodpoczątku
szkołypodstawowej.Naszaprzyjaźńrozpoczęłasię,kiedy
nauczycielkaposadziłanaswjednejławce.Odtamtejporyjesteśmy
prawienierozłączni.Chodzimydotejsamejklasyitrenujemytensam
sport.
–Imamynadzieję,żewejściewdorosłośćcięniezmieni–dodał
trener.–Bądźtakdobrymczłowiekiem,jakimbyłeśdotejpory.
Pociągnąłemnosemiwytarłemkilkałez.
–Będę.Niewidzężadnejinnejopcji.
–Alewiesz,czasamijakieśpiwkolubcośmocniejszegomożesz
wypić–rzuciłktóryśzkolegów.
Wszyscywybuchnęliśmiechem.Kiwnąłemgłowąnaznakzgody,
aczkolwiekalkoholniebyłczymś,zaczymprzepadałem.Pośmierci
Emmiałemznimniemałyproblem,któryciągnąłsięniemalprzezcały
rok.
Michaelpodałmiplastikowykubekzbezalkoholowym
szampanemdladzieci.Wznieśliśmytoast.
