Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Wszystkiegonajlepszego,Troy!–zawołaliwszyscy.
Wszystkiegonajlepszego,Emily,pomyślałemiwziąłemłyk
napoju.Poczułemposmakwódki,więclekkosięskrzywiłem.
ZerknąłemnaMichaela,którypuściłdomnieoczko.Ponowniesię
uśmiechnąłem,aleniedopiłemszampana.Odstawiłemkubek
natrybuny.Musiałemsięskupićnasiatkówce.Zawodystanowe
zbliżałysięmilowymikrokami,anawidownimielizasiąśćłowcy
talentów.Chciałemsiępokazaćidostaćmiejscewjednej
znajlepszychdrużynwLuizjanie,bymócbudowaćswojąkarierę.
Wyjechaćizacząćżycienanowotam,gdzieniebędziemniedopadać
bólpostraciesiostryimiłośćdoniewłaściwejosoby.
Pokilkuminutachstałemnaśrodkuboiska,otoczonyszumem
rozmówidźwiękamikrążącejpiłki.Światwokółmniezniknął,gdy
mojeoczyskupiłysięnatejjednejrzeczy–piłcedosiatkówki.Tonie
byłotylkozwykłezainteresowanieczyhobby.Dlamniesiatkówka
tocoświęcej.Topasja,którapłonęławemnieodwczesnego
dzieciństwa.Każdyruch,każdydotykpiłkiprzynosiłminieopisaną
przyjemność.Tobyłychwile,kiedymogłemsięoderwać
odcodziennościicałkowicieoddaćsięgrze.Gdypiłkawzbijałasię
wpowietrze,ajazdeterminacjąodbijałemjąznajwiększąprecyzją,
czułemsięwolnyiniczymnieskrępowany.Czułem,żemogęosiągnąć
wszystko,cotylkochcę.Wmojejpasjidosiatkówkiniechodziłotylko
osamągrę.Uwielbiałemteżcałąatmosferęzwiązanąztymsportem
–współpracęzzespołem,rywalizacjęnaboisku,radośćzkażdego
punktuzdobytegodlaswojejdrużyny.Tobyłataemocja,która
towarzyszyłamipodczaskażdegomeczu,taekscytacjainapięcieprzed
pierwszymserwisem,tadumapowygranej.Prawdziwamiłość,która
trwałaprzezlata,akażdymomentspędzonynaboiskubyłdlamnie
najcenniejszymskarbem,którynosiłemwsercuzdumą
iwdzięcznością.
SiatkówkapomagałamizapomniećoEmily,natomiastmuzyka,
którąrówniemocnokochałem,przypominałamioniej.Kiedytylko
zaczynałemgraćnagitarze,wspomnieniaomojejsiostrzewracały.
Byłyniczymwyraźnykolorowyfilmwyświetlanywmojejgłowie.
Dźwięki,którewychodziłyspodmoichpalców,pomagały
mipielęgnowaćwyraźnyobrazEm.Byłyekspresjąmoichuczuć,myśli
iemocji,któretrudnowyrazićsłowami.Muzykachroniłamnieprzed
tęsknotą.Każdydźwięk,każdyakord,którydobywałsięzmojego
instrumentu,byłjakplasternakrwawiącerany.Kiedygrałem,mogłem
znowujązobaczyć.Jejuśmiech,błękitneoczy.Jącałą.
