Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Niestety,nicniewiemy.Nigdyniezrobiłbynic,cozagroziłoby
rodzinieczynawetwam.Przecieżprzyjaźniciesięodzawsze.Coś
musiałosięwydarzyć,Felis.Ktośzmusiłgodotego,niemainnej
możliwości.Lupustowspaniałychłopiec.Możemałomówny,ale
zatobardzouczuciowy.Rzadkouzewnętrzniałswojeniepokoje,
tłumiącstrachgdzieśwewnątrz.Todobredziecko.
–Niechsiępaniniemartwi,niktgonieskreślił.Musimyjedynie
poznaćprawdę.Jeślisięodezwie,proszęmuprzekazać,żenigdynie
zapomnęotym,żeuratowałFlorę.
–Dobrze,Felis,przekażękażdesłowo.
Mążobjąłjączule,nieodzywającsię.Byłzałamanytakjakona
iwolałmilczeć,byprzypadkiemniepowiedziećzadużo.Wbólunie
zawszeudajesiętrzeźwomyśleć,byłemtegoświadomy.Ichrozpaczy
dorównywałajedyniewściekłośćPreusa,któryodzawszebyłznas
najbardziejwybuchowy.
–Cozatrzęsidupa.Jakwylezieztegokrzaka,wktórymsięchowa,
toprzysięgam,żeporachujęmuwszystkiekości–wykrzykiwał,
potymjakprzypomniałemmuoostatnimtropieAmata.
–Ochłońtrochę,boLupusmożeprzynieśćjakieśprzydatne
informacje.Niepomyślałeśotym,żespecjalnieprzeszedłnastronę
wroga?
–Żenibyterazodgrywarolęjakiegośjebanegosuperszpiega?
–Ktowie,możenadarzyłasięokazja,więcskorzystał.
–Tonibydlaczegonicotymniepowiedział?Felis,zabardzo
wniegowierzyszinasiłęstaraszsięznaleźćjakieśusprawiedliwienie.
Totakniedziała!Twojawiarawniegoniezmienitego,cozrobił.
–Wiem,alenalitośćboską,Preus!Tonaszprzyjaciel!
–Niemusiszmiotymprzypominać.Gdybybyłoinaczej,jużdawno
dyndałbypowieszonyzajajawGmachuNauczycieli.
–Nieprzyszłocidotejpustej,zarozumiałejłepetyny,żeonmoże
terazryzykowaćżyciem,żebynampomóczPrzewodnikami?
Rozumiem,podjąłdecyzjęopoświęceniuobozuPrimusa,alemoże
