Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Felis
Wreszciedotarłodomnie,żezPrzewodnikaminiebędziewcaletak
łatwo.Ojcieczawszemawiał,żepokonaćprawdziwąbestięmożetylko
bestia.Coprawdaodnosiłosiętodoczystejteorii,aleczułem,żewtej
chwiliniejestemwstanieniczrobić.Musiałemstaćsięsilny,
bezwzględnyoraznieustępliwy,atomogłemwsobieobudzićtylko
wtedy,gdyFlorabyłabezpieczna.Przyglądałemsięzbokujej
pierwszejlekcjizToto.Starałasiępanowaćnademocjami,aleraz
porazrzucaławstronęswojejnauczycielkimorderczespojrzenia.
Obiecałem,żejużzawszebędębliskoniej,aleniestetymusiałem
wkrótcezłamaćtęobietnicę.Kłamałem,byjąuspokoić,asam
nakręcałemwsobiespiralęniepewności,któratrzymałamniewpionie
przezcałądobę.NawetpodnieobecnośćPrzewodników
przypominałemznerwicowanegoojca.
Amatwpadłnatrop,mogącyzaprowadzićnasdoLupusa,alenie
robiłemsobieprzedwcześnieżadnychnadziei.Musiałempoważnie
porozmawiaćzprzyjacielemotym,cozrobił.Jasne,uratowałFlorę,
zabierającjązobozu,alenajprawdopodobniejnieostrzegłPrimusa,
skazująctymsamymwszystkiedzieciakinaniebezpieczeństwo.Mój
przyjacielmusiałmiećkutemusolidnepowody,byłemotym
przekonany.Niktmniejednakniesłuchał.Okrzykniętogozdrajcą,
ajegorodzinętraktowanojaktrędowatych.
–Felis,chybaniewierzyszwto,cowszyscyonimopowiadają?
–dopytywałamatkaLupusa,zktórąrozmawiałemkilkadniwcześniej.
Wyglądałatragicznie.Niegdyśdumna,zadbanakobieta,teraz
wymęczonaitarganarozpaczą,którazżerałająodśrodka.Bezprzerwy
ocierałałzy,cieknącezczerwonych,przekrwionychoczu.
–Nieuwierzęwto,dopókiznimnieporozmawiam.Nieodezwał
sięjeszcze?
Chciałemwiedzieć,czyjegorodzicemogąpodejrzewać,dokądsię
udał,alebyliwopłakanymstanie,więcodpuściłemdalszywywiad.
