Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
10│
Rozdział1.Zespółsłabości
InnewynikiuzyskanowbadaniuLASA(LongitudinalAgingStudyAmsterdam),
gdziezespółtenrozpoznanou19%uczestnikówwtejsamejgrupiewiekowej[5].
Częstośćwystępowaniefrailtywzrastawrazzwiekiem–zzaledwie3,2%wśród
osóbwprzedzialewiekowym65-70latdo25,7%wpopulacjiosóbmiędzy85.a89.
rokiemżycia[6].
RozpowszechnieniezespołusłabościwEuropiewynosiśrednio17%[2],najmniej-
szejestwSzwajcarii(5,8%),największenatomiastwHiszpanii(27%).Winnym
badaniuFSrozpoznanou8,5%kobietiu4,1%mężczyznzamieszkującychWielką
Brytanię[7].WystępowanieFSwAmeryceŁacińskiejjestwiększeiwynosi30-48%
wśródkobieti21-35%wśródmężczyzn[2].WbadaniachpopulacjipolskiejUchma-
nowicziwsp.[8]oszacowaliwystępowanieFSnapoziomie40%upacjentów
wwieku64-71lat.
Odnotowujesię,żeosobystarszezzespołemsłabościsąod1,16do3,6razybar-
dziejnarażonenaupadkiniżosoby,którychproblemniedotyczy[9].
1.2.Przyczyny
Dotychczasniepoznanowpełnipierwotnychprzyczynzespołusłabości.Uwzględ-
niasięmożliwywpływwieluwzajemnienasiebieoddziałującychnegatywnych
czynnikówstresowych,coprowadzidozmniejszeniarezerwustrojowychnapo-
ziomiemolekularnym,komórkowymifizjologicznymorazpogłębieniaistniejących
wcześniejpatologii.Istotnąrolęwpatogenezieogrywaćmogąrównieżczynniki
genetyczneichorobyprzewlekłe[10,11].Napodstawieliteraturywyodrębniono
charakterystyczneobjawypatofizjologiizespołusłabości:
◦związanazwiekiemutratamasymięśniowejlubsarkopenia,
◦przewlekłeprocesyzapalneizaburzeniakrzepnięcia,
◦zmianyimmunologiczne,
◦zaburzeniaendokrynologiczne.
Wynikibadańwskazują,żepoziomsłabościkorelujezryzykiemhospitalizacjiizgo-
nuosóbstarszych.Ponadtowiążesięzgorszymfunkcjonowaniemwsferzepsy-
chospołecznej,przekładającymsięnagorsząodpowiedźnadziałaniestresorów,
zarównofizycznych,jakipsychologicznych.Afilalodoczynnikówodgrywających
rolęwetiopatogeneziezespołusłabościzaliczaczynnikibiologiczne(zapalne,hor-
monalne),kliniczne(sarkopenia,osteoporozaiinneschorzeniawspółistniejące)
