Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
świadczy,jakgęstoumiałtęprzestrzeńwykorzystać
izagospodarować.
NajpierwwpisdosztambuchaMarii.Wpierwszejstrofie
reminiscencjawycieczki,którejobydwojebyliuczestnikami:
alpejskikrajobraz,świetlistyijasny,ijednocześnieniepokojący
izłowieszczy(„smutniebiją[...]trzódzbłąkanychdzwony”,„czarne
kracząwrony”).Natymtleobraz-sugestiamiłosnejjedności.
Świetniewspółbrzmiztymwszystkimnieregularnyukładrymów
całejstrofy.Wdrugiejstrofie–harmonijnejregularnościąrymów
przemiennych–projekcjapowrotubohaterów(„pielgrzymów”)
polatachdoojczyzny,dodomu.Ponownieostatniwersprzynosi
puentęstrofy:motywnieobecności,zapomnienia.Wtrzeciejstrofie
pojawiasiębohaterkaoimieniuwłaścicielkisztambucha,rozgrywa
sięwsaloniescenaprzywołaniawpamięcinieobecnegobohatera
zestrofypierwszej,sentymentalnyobrazsłowikówibrzozy
płaczącejnadgrobem.Teatralizacjascenylirycznej(salon,taniec,
dialogprzystole),nieregularnyukładrymów,urwanywersostatni
–przekształcająkonwencjonalnywpissztambuchowy
isentymentalną„pamiątkę”wprzejmującydramategzystencjalny,
wierszłączącypopiskunsztupoetyckiegozrefleksjąośmierci.
Bardzopoważnieiniebezironiiwobecadresatkipotraktował
SłowackiprośbęWodzińskiej:dałjejmistrzowskiwiersz,arcydzieło
odległeodgrzecznościowejpoezjisztambuchowej.Zniemniejszą
trafnościąnapisałwsamotniwVeytauxpięć„lirycznych
kawałków”.Układająsięonewminiaturowycykl,wktórym
Słowackidokonujebilansuswoichdoświadczeńuczuciowych,
romansowych,miłosnych.Wpięćscen,wktórychpoetarozgrywa,
niczymaktornascenie,dramategzystencji,komunikacji
znajbliższymi,samotności.
ZaczynatenbilansodPrzeklęstwa,wierszaaluzyjnie
adresowanegodoEglantyny–sprawczyniwygnania„nasamotność”
(w.3).Jestto„przeklęstwo”gwałtownąigniewnąreakcjątego,kto
