Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
napisanegotegosamegodniawieczorem.Tutajpoetadramat
egzystencjirozgrywawbardzoromantycznejprzestrzeninieba;
używającrzadkiejwpoezjipolskiejmiarywiersza
czterozgłoskowegoułożonegowsekstynach,dajegwałtowny,
zrytmizowanymonologdumnegoindywidualisty,przypominającego
MickiewiczowskiegoKonradaibohaterówByrona.Podniebnylot
niemaokreślonegocelu;poetaokreślajedynieswojemiejsce
iprzeznaczenie(w.31–36):
Tuwam,ludzie,
Naziemgrudzie
Mogiłgrzędy:
Gdziechmurdroga
ZwichremBoga
Mnietamtędy!
Niewykluczonejednak,żemożnatenfinałwierszawidzieć
równieżwkontekścieszerszychzamierzeńtwórczychSłowackiego,
pisanianarodowychdramatów,walkizparyskąemigracją.
OkreśliwszywkońcowejstrofieChmurwłasnądrogę,kilkadni
późniejpoetaporazostatnisięodwracaispoglądawstecz.
Aponieważtowszystko,oczymmówiłw„lirycznychkawałkach”,
miałoprzyczynęwjegomiłosnychprzejściach,spoglądanajedyną
prawdziwąmiłośćswojegożycia,na„kochankępierwszychdni”,
Ludwikę-Laurę–spoglądaipiszeOstatniewspomnienie.
DoLaury.Dominujewtymwierszuelegijneprzywołaniedawnych
uczuć.Gwałtownośćemocjiustępujewspółczuciudla„biednej
Laury”,nostalgiiiżalowiniespełnienia.Wierszjestrównież
wnikliwąautoanalizą„ofiary”tegodramatu,historiąsercaizarazem
skrótemautobiografiipoety,którywfinale–nierezygnujączdrogi
„chmur”i„wichrów”–wybierajednocześniedrogęzludźmi(„idę
zawami”),bezwzględunaich„śmiech”i„łzy”.Wybiera–drogę
pogodzeniasięzmyślą,żedrażniącejtreścidoświadczeń
niepodobnazsiebiewyrzucićiżewobectegotrzebanauczyćsię
