Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
odmłodegoRomka.Oczywiścietakiwyglądnieczynijejpięknączy
choćbyładną–mamnieprzyjemnewrażenie,żeZuzamawśród
studentówopiniębrzyduli,leczjakochamjąbardziejniżktórekolwiek
zmoichdzieciczywnuków.Niefaworyzujęjej,aleteżniezamierzam
siętegowypierać.Takpoprostujestinicsięniedanatoporadzić.
Zuzazjadłaostatnikawałekciasta–jaknatakiegochudzielca
mazaskakującodużyapetyt–ioblizałapalce.
–Mamacimówiła,żelatemjedziemywTatry?
Skinęłamgłową.
–Chcemychodzićodschroniskadoschroniska,zplecakami
–wyjaśniła,choćtooczywiścieteżjużwiedziałam.–Niemasznic
przeciwko?
–Dlaczegomiałabymmieć?
–Nowiesz,zpowodudziadkaRomana.–Zawszenazywała
go„dziadkiemRomanem”,cobyłonaswójsposóburoczeibardzo
wstyluZuzy.–Będziemyuważać–zapewniła.–Wnaszejgrupie
sądoświadczoneosoby,apozatym...
–Niemamnicprzeciwko.
–Serio?Mamamówiła...
–Domyślamsię,comówiła.–Łatwobyłozgadnąć,żeJustyna
próbowałamniewykorzystać,bywyperswadowaćcórcetęwyprawę.
–Jedźciesobienazdrowie.Pozatymitakjesteśtrochęzaduża,żeby
ciczegokolwiekzabraniać.
Zaczerwieniłasięlekko.
–Wiem–powiedziała.–Alewolałabymniejechaćbeztwojej
imamyzgody.
–Mojąmasz.–Udałomisięnawetpowiedziećtocałkiemszczerze.
Zuzabyłarozsądnądziewczyną,apozatymjakajestszansa,żetaka
samatragediawydarzysiędwarazywtymsamymmiejscutejsamej
rodzinie?Tomówiłrozum.Przeczuciepodpowiadałocośzupełnie
innego,jednakpostanowiłamjezignorować.
