Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
22
Władzasłowa[A]
wtedyowywłaszczaniuzesłów–asamzostałemichpozbawiony.
Pisałemteżoobcościwmowie–ijadoświadczyłemjednejzjej
form:mojesłowaniepodzielnieDnależały”doPaulaValéry.
Przestałybyćmoje,stałysięobce.
Odmomentu,gdyzasprawąprzypadkowejlekturymójnie-
dokończonyszkicprzedstawiłmisięjakoobcy,mogłemwłaści-
wietylkorozpocząćposzukiwaniainnych,nowychsłówlub
przeciwnie–staraćsięzmniejszyćdystansdotych,którezostały
miodebrane.Pierwszyimpulskierowałmniekudziałaniom
rewindykacyjnym.Żywiłembowiemnadzieję,żeudamisię
odzyskaćprzypadkowoutraconesłowa.Leczbyłemjużwtedy
nieodwracalniepodrugiejstronie–niejadosiebie,leczkto
innyzpomocąmoichsłówzwracałsiędomnie.Powtórneich
przyjęcieniewydawałosięjużmożliwe,ponieważwjednej
chwiliwyrzuconypozaichobręb,zobaczyłemjezcudzego
punktuwidzenia,zzewnątrz,awięcinne,tworzącenowąsiatkę
wewnętrznychsensówinowenapięciazwszystkimipozostałymi
słowami.Tenefektobcościidystansuwobecwłasnegomówienia
niebyłmiprzecieżczymśzupełnienieznanym.Osiągasięgo
naderłatwowinnysposób.Wystarczynajakiśczasodłożyć
kartkęzzapisanymiprzezsiebiesłowamilubposłuchać,jaknam
inniprzypominająnaszewczorajszezdania.Czytojanapisałem,
czymogłemcośtakiego(itak)powiedzieć?Nieustannieobecne
zdziwienie,niekiedylękprzedswoimizarazemobcymsłowem
tymrazemwywołanyzostałwbardziejniecodziennysposób–
niespodziewanalektura,zaskakującepodobieństwocudzych
imoichsłów.
Powiedziałemjużotymzdarzeniu,żebyłoonodoznaniem
dośćłagodnejformyobcości,łagodniejszejniżinne,jakichwcześ-
niejdoświadczyłem–takiej,którąłatwoprzekształcić,cozwykle
robimy,wdziałaniekrytyczneobracającesięprzeciwwłasnej
wypowiedzi.Takteżsięstałotymrazem–przejścienadrugą
stronęiwsłuchaniesięwswoje-cudzesłowazapoczątkowało
ciąggestówkrytycznychwymierzonychwto,codotądnapisa-
łem.Jednakżepewnawłaściwośćprzypadków,któretuwskró-
cierelacjonuję,niepozwalałapoprzestaćnatympragmatycznym
