Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
strzałównapolowaniuitego9ktoobracarożnem9aktodmuchawżar).Natym
poziomieanalizyjesttonieistotne.Rozważasięjedyniemożliwekoalicje(czyli
wybórjadłospisunacałyobiad)9bezwchodzeniawszczegóły9jakkonkretnie
przygotowaćdanepozycje.
Dodziśanalizagierodbywasięnajednymztychpoziomówszczegółowości.
grywpostaciekstensywnej(gdzierozważasięposzczególneakcjegraczy)9gry
wpostacinormalnej(najczęściejprzedstawianenapoczątkowychlatachstu-
diów;gry9wktórychanalizujesiętylkomożliweodpowiedzipewnychgraczyna
strategieinnych9przyzałożeniu9żekażdyznichjestracjonalnąipozbawioną
emocjimaszyną9przyjmującąpewienplandziałań9zktóregonigdyniezrezy-
gnuje)9orazgrywpostacikoalicyjnej9wktórychanalizujesięinterakcjemiędzy
graczami9aszczególnymprzedmiotemzainteresowaniajestto9jakpodzielićnad-
wyżkęzyskówwynikającązewspółpracypomiędzykooperującymigraczami.
JohnVonNeumanniOskarMorgensternwswojejpracyzajmowalisięprzede
wszystkimgramiosumiezerowej9wktórychwartośćwygranejjednegolubkilku
graczyjestjednocześnieprzegranąpozostałych.Innymważnymosiągnięciemich
wspólnejpracyjeststworzenieaksjomatycznejteoriiużyteczności9któramaza-
stosowaniewsytuacjiwyboruwwarunkachryzyka.Jedynieniewielkaczęść
książkijestpoświęconasytuacjikonfliktupomiędzydwomagraczami.Autorów
interesowałygłówniegrykooperacyjne9wktórychgraczemogąformowaćkoa-
licjeiprzekazywaćsobienawzajemczęśćswoichwygranych.Napoczątkulat
50.JohnForbesNashzaproponowałinnepodejście9wktórymgraczepodejmują
decyzjejednocześnieiniemożliwajestwspółpracamiędzynimiwpostaciprze-
kazywaniaczęściwygranych.Nashokreśliłpojęcierównowagiwtakichgrach
niekooperacyjnychipokazał9żedladużejklasygiertakarównowagazawszeist-
nieje.
W1950rokuMerillM.FloodiMelVinDresherprzeprowadzaliwRAND
Corporationeksperymentydotyczącetego9jakierozwiązaniawybierająwrze-
czywistościludziegrającywokreślonegryiwjakimstopniurozwiązaniatesą
zgodnezpropozycjamiteoretycznymi.Jednazgier9popewnychzmianachina-
daniujejprzezAlbertaW.Tuckerazgrabnejinterpretacji9stałasięznanajako
ÄdylematwięźniaD.Zyskaładużezainteresowanie9ponieważjestprostym9ale
realistycznymnarzędziemmodelowaniaÄkosztownejwspółpracyD.Przedstawia
częstonapotykanąsytuację9gdywspółpracajestkorzystnadlawszystkichzain-
teresowanych9alekażdymożeodnieśćpewnąkorzyśćprywatną9gdysamtakiej
współpracyniepodejmie.Dylematwięźniatogra9októrejniewątpliwienapisano
najwięcejiktórąnajdokładniejbadano.
Począteklat50.torównieżwejścieteoriigierdopolitologii.LloydShapley
(1953)opracowałmetodępozwalającąnaÄsprawiedliwyDpodziałnadwyżkiwy-
nikającejzewspółpracygraczy.RazemzMartinemShubikiem(ShapleyiShu-
bik91954)opracowalinatejpodstawiemetodędopomiaru9jakiwpływnawynik
8
