Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–wyrzynającścieżkidobraizładonieba,piekła
iczyśćca.
Tewężenieprzyniosłyżadnegopoznania,tylko
głębokąnieufnośćdoarytmetyki,copolatach
pozostawiłomnienałasceinspektorakontroli
skarbowej.
*
Gdymiałemsiedemlat,wmojejpierwszejszkole
zinternatemwMilfordwsobotniepopołudnie
rozdawanodwieuncjeracjonowanychsłodyczy,októre
graliśmywkulkinawypolerowanejpodłodzesali
zebrań–zajęciezwłasnąterminologią:blokady,
spirale,kocieoczka,kosmyki.Ktośgasiłświatła,amy
zaczynaliśmyupiornągręwzbijanegowciemności
–bijatykatratującychsięmałychchłopców
wnieforemnychszarychgarniturach.Zdarzałysiętańce
towarzyskie,kłótnieoto,ktomaprowadzić,deptanie
sobiepopalcach–ażzwołaniprzezjednąztrzech
wyniosłychmatronniebyliśmyzmuszanidotańczenia
quickstepa.
Sobotniespacerywdeszczudoprzerośniętegoparku
nazywanegodżunglą,zaraukariamichilijskimi
iprehistorycznymichwastami;albodowraku
Lamorny,którautknęłapewnejsztormowejnocyustóp
klifuwBartonpodczasswojejwyprawynaMorze
Południowe.„Niepodchodźzbytbliskoklifu”.
Oczyutkwionewziemi,różowyzawciągpospolity
utwoichstóp.Deszczowesoboty,wiecznasamotność
dzieciństwa,horyzontyograniczonemżawką;stanie
przyoknieimarzenie,żebycośsięwydarzyło,
cokolwiek,kiedydeszczbrzękaoszyby.Wszyscy
wdomach.Opuszczoneuliceiteświatłasamochodów
zapalonezbytwcześnie.
