Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
4.2.Wtórnesiływiążącemiędzymakrocząsteczkami
lubwfibroiniejedwabiu(patrzrozdz.33.2.2.5):
37
Siławiązaniazarównowewnątrz-,jakimiędzycząsteczkowegozależyod:
–budowymakrocząsteczki,
–temperatury,
–oddziaływaniamiędzygrupamifunkcyjnymirozpuszczalnikaipolimeruwroztworze,
–stopniamieszalnościzesobądwóchróżnychpolimerówwfaziestałej.
Siławiązaniawodorowego(1i104-3i104Jimol-1)osiągamaksimumwtedy,gdy
grupaprotonodonorowaiośorbitaluwolnejparyelektronowejleżąnajednejprostejijest
odwrotnieproporcjonalnadoodległościmiędzyX-HiA.
Wiązaniewodorowe,oilejestobecne,dominujenadwszystkimiinnymioddziaływa-
niamiwtórnychsiłwiążących.JeżeliwolnaparaelektronowaakceptoraAprzebywa
wpobliżuprotonu,towiązaniewodorowenabierawpewnymstopniucechwiązaniako-
walencyjnego,podobniejakwiązaniamiędzyligandamiijonemcentralnymwzwiązkach
kompleksowych.
Wiązaniewodorowejestjednymznajważniejszychoddziaływań,któredeterminują
tworzeniesilnychkompleksów:
–kompleksmolekularnymiędzydonoremiakceptorem,
–wiązaniewodorowewewnątrzkompleksu,
–wiązaniewodorowewewnątrzparyjonowej,
–wiązaniewodorowewewnątrzparyjonowejzudziałemrozpuszczalnika.
Wiązaniewodorowejestłatwoniszczonewśrodowiskukwasowymizasadowym.
Właściwościtermodynamicznewiązańwodorowychmożnawyznaczaćnastępującymi
metodami:
–spektrofotometriiwpodczerwieni,
–widmramanowskich,
–magnetycznegorezonansujądrowego,
–pomiarówdielektrycznych,
–mikrokalorymetrii.
