Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
21
X
Z
Cϕ
ϕ
P(x,y,z)
P(x,y,z)
NNN
(a)
Y
σh
X
Z
Sϕ
P(x,y,z)
ϕ
P(x,y,z)
NNN
(b)
Y
RysunekI.1.Definicjaobrotuwłaściwego(a)iobrotuniewłaściwego(b).
(c)OdbiciawpłaszczyźnieF-jeślicząsteczkamawięcejpłaszczyznsymetrii,wówczas
różnicujemyje,dodającdodatkowywskaźnik.Itak,płaszczyznaF
h(horyzontalna)oznacza
odbiciewpłaszczyźnie,doktórejośgłówna(jeśliistnieje)jestprostopadła.PłaszczyznaF
v
(wertykalna)lubF
d(diagonalna)oznaczająodbiciewpłaszczyźnie,naktórejleżyoś
najwyższejkrotności(rys.I.2c).
(d)OsieinwersyjneS
n(lubS
n)-przeprowadzającząsteczkęsamąwsiebieposekwencyjnym
obrociewłaściwym(okątn=2B/n)iodbiciuwśrodkusymetrii(rys.I.2d).Podobniejakdla
osizwierciadlanej,cząsteczkamającaośinwersyjnąniemusiposiadaćelementów
tworzącychtęoś.
(e)InwersjaI-jestelementemzmieniającymznakiwspółrzędnychpołożeniapunktuna
przeciwne.
P(x,y,z)
O
O
O
σh
X
Z
σv(σd)
P(x,y,z)
P(x,y,z)
NNN
(c)
Y
X
P(x,y,z)
Z
Sϕ
NNN
ϕ
P(x,y,z)
(d)
Y
RysunekI.2.Definicjapłaszczyzny(c)iosiinwersyjnej(d).
Jednozpodstawowychspostrzeżeńodnośniedoprzekształceńcząsteczkiwsiebiezawarte
jestwstwierdzeniu:zbiórwszystkichprzekształceńcząsteczkiwsiebietworzygrupę.
Działaniemwewnętrznym(składaniemprzekształceń)jestkolejne,zaczynającodprawejstrony
kulewej,wykonanieprzekształceń.Itaknaprzykład,iloczynC
nFoznacza„najpierwodbij
względempłaszczyznyF,anastępnieobróćwzględemosiobrotuC
n.Takiezłożenie
