Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
M.Kościelska28dzieliwzoryradzeniasobierodzicówztraumąupośledzenia
dzieckanareakcjebezpośrednieistrategiedługofalowe.
Pierwsząreakcjąnatraumęjestzagłuszanie.Jesttonapięcieemocjonalne,
pochodneodemocji,uniektórychrodzicówjestonotaksilne,żeuruchamiają
oniróżnemechanizmyradzeniasobieznim.Stądteżniektórzyrodzicezaczy-
nająnadużywaćalkoholu,środkówuspokajających,innizaśrzucająsięwwir
życiatowarzyskiegolubzamęczająsiępracą.Generalniechodzioto,aby„nie
czuć”,„niemyśleć”i„niepamiętać”,czyliniedoprowadzaćdobezpośredniej
konfrontacjizwłasnymiemocjamiiprzeżyciami.
Drugąreakcjąsądeformacjepercepcyjne.Rodzice,abyuchronićsięprzed
bólemuznaniaswojegodzieckazaniepełnosprawneusiłująodrzucićinieprzyj-
mowaćtejinformacji.Powszechnieobserwujesięzjawiskozaprzeczaniadiagno-
zie,polegającenadeprecjonowaniuwartościspecjalistów,którzywydaliopinię
oupośledzeniudziecka.Innirodzicezkoleiniedostrzegająwrozwojudziecka
zaburzeńbądźprzypisująiminneznaczenie.Jeszczeinnizaprzeczająnegatywnej
wartościotrzymanychinformacjiipróbująprzyjąćjejakowartościpozytywne.
Kolejnymwzoremzachowańrodzicówjestporządkowaniepoznawcze.
Rodziceposzukująinformacji,dlaczegowłaśnieimsiętoprzytrafiło,jakajest
przyczynaupośledzenia,szukająwinnego.Nabaziezasłyszanychiprzeczyta-
nychinformacjitworząwłasnąkoncepcjęzdarzeń,któraczęstoznacznieróżni
sięodstanowiskaspecjalistów.Rodziceciprzypisująsobiebardzodużąrolę
zarównowgeneziezaburzenia,jakipomocydzieckuwwyjściuztegostanu.
Poszukiwaniewsparciajestnastępnymwzoremzachowań.Wielurodziców
poszukujeinnychludzi,którzymoglibyimdodaćnadziei,udzielićwskazówek,
przekazaćsposób,metodę,amożeiuwolnićodproblemu.Niektórzyoczekują,
żewystarczyoddaćdzieckospecjaliście,aonjewyleczyioddacałkiemzdrowe.
Zdarzają,sięitacyrodzice,którzypowstałąsytuacjączująsięnatylezanie-
pokojeni,żeoczekująodwszystkichdookołaszczególnegozainteresowania,
pomocyirozwijająpostawęurojeniowo-roszczeniową.
Ostatniąwymienionąreakcjąjestuprzedmiotowieniedziecka.Wieluro-
dzicomzbytdużątrudnośćsprawiawchodzeniewkontaktzdzieckiemnie-
pełnosprawnym,któregoistnieniesprawiaimcierpienieipoczuciezawodu.
Odcinająsięonioddzieckajakoodosoby,zachowującjednocześniepoczucie
rodzicielskiejodpowiedzialności.Traktująoniswegopotomkajakoprzedmiot
pielęgnacjiirehabilitacji.Koncentrująoniswojąuwagęprzedewszystkimna
zadaniupełnieniaroliopiekuńczej,anienasamymdziecku.
28
M.Kościelska,Obliczaupośledzenia,Warszawa1995.
__21__
