Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dozrozumieniaspojrzeniemoczuwidocznychwszparze
międzyhełmemachirurgicznąmaską,żenieprzeszkadza
muanilampabłyskowaLiv,animojepytania.Niektórym
chirurgomto,oczywiście,przeszkadzało.Piorunowalinas
wzrokiemmówiącym,żepowinnyśmysięwziąć
dopodawaniamorfinyalbozejśćim,docholery,zdrogi.
Ostrzałniesłabł,ależącynałóżkachchłopcydalej
zabawialisiępodawaniemprzykażdymświśnięciunazwy
działa.SanitariuszeodnieślipacjentaHrabiego,
pozostawiającdwakozłytworzącestółoperacyjny
nanoszekolejnegorannegożołnierza.Pracatoczyłasię
nieprzerwanieswoimtrybemprzydźwiękach
dobiegającychzoddaliwybuchów:lekarzeprosili
oskalpeleidreny,sanitariuszewnosiliiwynosilirannych,
pielęgniarkiuspokajałyoczekujących.
Wyglądałonato,żeostrzałcichnie,kiedyjeden
zchłopcówkrzyknął:
–CiężkiGustaw!
Ledwiezdołałtozsiebiewyrzucić,ogłuszyłnas
metalicznygwizd.
Załogaszpitalapadłanaziemię,jaiLivrazemznimi,
Annettenadaltrzymałaigłęodkroplówkitak,żebytasię
niezabrudziła.
Rozległsięwybuchiziemiazadrżała.
Odgłoseksplozjijeszczenieucichł,aAnnettestałajuż
prosto,mówiąc:
–Niemartwsię,Joey.Nanamiociemamy
wymalowanyczerwonykrzyż.
Livijateżwstałyśmy.Livwyciągnęłazkieszeninową
–stłuczoną–żarówkębłyskową.
–Czyuczyszsięnapamięćimionwszystkich
chłopców?–zapytałapielęgniarkę,poczymzabrałasię
doprzestawianiaaparatu,bysfotografowaćlekarzy
zmieniającychubrudzonerękawiczkichirurgiczne
iinstrumentariuszkizbierającenarzędziadopowtórnego
wysterylizowania.
–PrzynajmniejAmerykanów–odparłaAnnette.–Nasz
JoeyjestzTomsRiver,prawda,Joey?–Ostrzegła
chłopca,żepoczujeukłucie;takjakbykroplówkamogła
