Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
pogłaskałpsapochwili,ogonporuszyłsięzupełnietak
samoimężczyznaskonstatował,żekundel
mazainstalowanywśrodkujakiśautomat,który
powoduje,żepodotknięciugłowykiwamusięogon,iże
niematonicwspólnegoznastrojem,gdyżkudłatą
mordkęnastroszyławielkatęsknota.
Właścicielkapsawróciłapokilkunastuminutach
ipodskakującraznajednej,raznadrugiejnodze,
bywytrząsnąćwodęzuszu,powiedziała,niepatrząc
namężczyznę,jakbyjeszczebyławkąpieli:
–Dziękujęzaopiekęnadpsemizamkiem.
Mężczyznauśmiechnąłsięnajłaskawiej,jakpotrafił
iocierająctwarzzpotu,odezwałsięponamyśle:
–Jestbardzoładny.
–Budowałamgocałeprzedpołudnie–mruknęła
dziewczynkazajętamorzem.
–Mówiłemopsie–wyjaśniłmężczyzna,wskazując
gopalcem.–Ibardzomilutki,takiwięcejpocieszny.
Dziewczynkazgarnęłamokrewłosyzczoła
iodwracającsięzniechęciąwstronęmężczyzny,amoże
tylkozżalemodprzybliżonejzpowodumgiełkilinii
horyzontu,poktórejjejwzrokzdawałsięprzedchwilą
błądzić,zapytałazaczepnie:
–Oczympanmówi?
–Całyczasopsie.
–Tosuka–wyjaśniłacicho.
Mężczyznarozłożyłręce,jakgdybyzamierzał
powiedzieć:Niemasprawy,niemasprawy,mojamała,
jaksuka,totrudno.Pochwilizapytał:
–No,awoda?
–Wspaniała!–Terazwgłosiedziewczynkibrzmiała
zachętaiśladuprzejmości.
