Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wnozdrzawonieunoszącesięznadsmakowiciewyglądającychpotraw.
–Chodź!Pokażęcimojedzieło.–Karzełdługimramieniemodciągałgoodpółmisków.
Leżącanamaciepulchnabrunetkaobróciłasiękustojącemumężczyźnieizaśmiała
krótko.Dziennikarzniemógłoderwaćwzrokuodjejponętnychkształtów.Stwórcawciąż
gopociągałkusobie,leczbeztrudustrząsnąłjegorękę.Cobyłodziwne,leczsięnadtym
niezastanawiał.
Nieważnybyłkarzeł,nazywanybogiem,nieważnebyłojegodzieło.Chciałdoznawać
przyjemnościżyciajakwszyscywjegocywilizacji.Byływartekażdejceny.
Podszedłszybkodopulchnejkobietyipołożyłsięobokniej.Biologzagadnął
mężczyznęsiedzącegonadkoszempełnymjadła:
–Wstań,byobejrzećmojedzieło.
–Otopięknykawałeksera–odrzekłsmakosz.–Niejestanizbytmiękki,ani
zatwardy.
Uniósłkawałekseradoustiwciążprzyglądającsięjegocienkiejskórce,pokrytej
pleśnią,odgryzłkęswzachwycie.
–Chodźzemnąobejrzećdziełogeniusza–nalegałbiolog.
–Tojestdziełogeniusza–zachwycałsiękoneser,wpatrzonywser.–Otymwarto
pisaćpoematy.
Stwórcapodszedłzkoleidomłodzieńcatulącegodziewczynę.
–Pokażęcicośnadzwyczajnego!
Młodzieniec,zajętycałowaniemdziewczyny,tylkopomachałodmownieręką.
–Niemanicwspanialszegoodrozkoszyzmysłów–wtrąciłsiędojrzałymężczyzna,
któryobejmowałramieniemsennąkobietę.–Pięknoikulturasąichwytworem.Nikt
zatobąniepójdzie.
Zwróciłsiędodziennikarza,bygosprawdzić.
–Widziałeśnawłasneoczy,przedstawiłemcidowód.
–Jaki?Ococichodzi?
Zaspokojonydziennikarz,odpoczywającobokpulchnejkobiety,trzymałnabrzuchu
opróżnionydopołowykieliszek.
–Widziałem,żeniktsięniezainteresowałtwoimrzekomymodkryciem.
–Zużywająswojąenergięnaprzyjemnościwynikającezposiadaniaciała.
–Twojepoświęcenieiwyrzeczeniesięradościcielesnych,przyjęciepostaci
obrzydliwegokarłaonędznejpowłoce,sątylkostratączasu–rzekł.–Twojedziałania
okazałysięniepotrzebne.Obsmarujęciępublicznieizamknieszlaboratorium.
–Jeszczeniewierzysz,żejestembiologiem?
–Cóżzabrednia!Jakieśnowesłówko.Nictakiegonieistnieje.
Biologuczyniłdelikatnyruchręki,atowarzystwoucztującenapodłodzenaglejak
zahipnotyzowaneodstawiałokieliszki,zwijałomatyipodnoszącsię,zabierałopółmiski
iwazy,byzniknąćzadrzwiami.
–Toniebyłżadendowód–rzekłdziennikarz,wstając.–Takwyglądanasza
cywilizacja.Każdypragniewcielenia,byużywać.
–Tacywilizacjaginie.
–Czynaprawdęsądzisz,żetofolgowanieprzyjemnościomciałajązabija?–zapytał
