Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
siętakniewierć,Jacusiu,natymkrześle,widzę,żesię
trochęśpieszysz.Zdajesię,żetynietylkowpadłeśjak
poogień,alejeszczejakśliwkawkompot–zaśmiałasię
cichosąsiadka,kierującsiędolodówki.
Jackaogarnęłoprzerażenie,żepaniKlementynazechce
wyjaśnićmuszczegółowokolejneprzysłowie,aleona
naszczęścieujęłatokrótko.
–Mówimy,żektośwpadłjakśliwkawkompot,gdy
znalazłsięwjakiejśniespodziewanejiniekorzystnejdla
siebiesytuacji.Czylicośtakiego,jaktyterazumnie,
otco–zakończyłaiuśmiechnęłasięłobuzersko.
ZanimJacekzdążyłcokolwiekodpowiedzieć,pani
Klementynawręczyłamujajko.Potemodprowadziła
gododrzwiichoćprzeciągrozwiewałjejwłosy,wołała
jeszczezachłopcem,gdybyłjużnaschodach:
–Anieśje,Jacusiu,ostrożnieipatrzdobrzepodnogi!
PochwiliJacekkładłjużjajkonakuchennymstole,tuż
obokcukru,masłaimiskizmąką.
–No,ciebiepocośposłać!–ofuknęłagomama.–Coś
tyrobiłtyleczasuutejczarującejstaruszki?
–Och,mamo,wpadłemjakwkompotpoogień
–wyjaśniłJacek.
Mamaspojrzałanasyna,aoczyzrobiłyjejsięokrągłe
zezdumienia.
–Tylkoniekażmitegotłumaczyć,bojużitakjestem
spóźniony.Chłopakiczekają–dorzucił,poczymchwycił
piłkęiwybiegłzdomu,amijającdrzwisąsiadki,znacznie
przyśpieszyłkroku.
