Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wkładałodoglinianegogarnuszka.Potembiegłocosił
wnogachdodomu,bydonieśćmatcetlącesięwęgle.
Gdybychciałozatrzymaćsięwsąsiedztwienadłużej,
przyniosłobydodomutylkopopiół.Dziśużywamytego
przysłowiawsytuacji,gdyktośwpadadonastylko
nachwilkę,ichoćpróbujemygozatrzymać,onwwielkim
pośpiechuzałatwiaswojąsprawęiszybkozmyka.Takjak
dawniejsąsiadwpadałpotlącesięwęgielkiipędziłznimi
dodomu,bymuniewygasły,otco–zakończyłapani
Klementyna.
Jakatowielkaszkoda,żejajkaniegasnąpodrodze,
bowtedysąsiadkamusiałabyjużdawnopuścićmnie
dodomu–pomyślałJacek,agłośnopowiedział:
–Tofajnahistoria,aczyterazmógłbymprosićoto
jajko?
–Jakiejajko?–zdziwiłasięstaruszka,alejużpochwili
przypomniałasobie,jakibyłcelwizytyJacka.–Ach,jajko,
oczywiście.Taksięzagadaliśmy,żezapomniałam.Aty
