Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
24
I.Zagadnieniadydaktykiogólnejjęzykapolskiegojakoobcego
4.ZNAJOMOŚĆDWUJĘZYKÓW
ADWUJĘZYCZNOŚĆ8
Opanowaniejęzykadocelowegomożeprowadzićdodwujęzyczno-
ści,aleznacznieczęściejstajesięznajomościądwu(lubwięcej)języków.
Dwujęzycznośćjestczęstopojęciemużywanymwzbytszerokimznacze-
niu,tymczasemstanowiszczególnyprzypadekznajomościdwóchjęzyków.
Niesątopojęciahomogeniczne.Różnicemiędzynimipokazująnastę-
pującedefinicje(zob.E.Lipińska,2003:114–115):
Znajomośćjęzykaobcego–tokompetencjawjęzykuobcymnieadek-
watnadowiekuistatususpołecznegodanejosoby,znajomośćtylkonie-
którychsprawności,używaniejęzykaobcegotylkowpewnychsytuacjach.
Przykłademmożebyćpodstawowaumiejętnośćrozmowywyłącznie
wcelachturystycznych,zdolnośćczytaniajedyniefachowychtekstów,
opanowaniejęzykaprzezwykształconąosobędorosłązdużegomiasta,
alenapoziomienastolatkazmałegomiasteczkaczywsi.
Dwujęzyczność–toopanowaniedwujęzykówwtakimstopniu,jakspo-
łecznieekwiwalentniichjednojęzyczninosiciele,czyliambilingwizm9.Pole-
ganaumiejętnościposługiwaniasięwszystkimisprawnościamiwjęzyku
ojczystymidrugimoraznaczęstymużywaniuobydwujęzykówwróżnych
sytuacjachizróżnymiuczestnikamiaktukomunikacji.Jesttozazwyczaj
nietrwałystan,mającyzwiązekzemigracjąlubdłuższympobytemza
granicą,coimplikujebliskikontaktzdanymjęzykiemikulturą,umożli-
wiającyosobisteichdoznawanie.
Wceluosiągnięciabilingwizmunależyzadbaćoodpowiednipoziom
obydwujęzyków.Wsytuacjiemigracyjnejoznaczatoszczególnątroskę
8Szerzejzob.E.Lipińska(2003).
9ZaF.Gruczą,1981:16–18.Ambilingwizmniezakładapełnegoopanowaniaobuję-
zyków.
