Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ipostacienaobrazkachprzedstawione
sązwyklewruchu(dynamicznie),aich
prezentacjidokonanowsposób,który
określasięjakoHzatrzymanewkadrze”.
Zabiegtenpozwalanasnucieprzez
dzieckodomysłówprzyczyniskutków
wydarzeńprzedstawionychnaobrazku
oraznadowolną,indywidualnąinter-
pretacjęprzedstawionejsytuacji.Efek-
temanalizyiinterpretacjiprzezdzieci
treścitychobrazkówsąekspresyjnewy-
powiedzi,nietypowepomysły,twórcze
opowiadania,oryginalnetytułyoraz
praceplastycznelubgraficzne.Elemen-
temstymulującymaktywnośćdziecka
jestfakt,żeniematuniewłaściwych
ibłędnychrozwiązań–każderozwiąza-
niejestmożliwe,istotneidobre.Efek-
tywnośćwykorzystaniatychobrazków
wstymulowaniurozwojudzieckapod-
nosząinstrukcjeizadaniazachęcające
doposłużeniasiętakzwanąHstrategią
obrazową”1,naprzykładzachęcające
dowykonaniaczegośnaobrazku,po-
budzającedoodszukaniazwiązków
pomiędzyilustracjami,stymulującedo
wytwarzaniawyobrażeńnapodstawie
ilustracji,zachęcającedosamodzielne-
gotworzeniailustracjiuzupełniających.
Jednak,abyobrazkispełniłyswoje
zadanie(takżewzakresierozwijania
percepcji,wyobraźni,mowyimyślenia
orazwzakresieumiejętnościwyodręb-
nianiazwiązkówprzestrzennych,cza-
sowych,celuisamychdziałań),opra-
cowałamspecyficznysposób(technikę)
ichwykorzystania.
Tokpostępowaniaprzywykorzysta-
niuilustracjidoinspirowaniadziałań
twórczychdzieckajestnastępujący:
Przygotowaniedzieckadodziałań
twórczych:np.wzbudzeniejegozain-
teresowaniazagadkąsłowną,zagadką
obrazkową,np.HComogłoukryćsięza
zasłonką?”,wprowadzeniedoomawia-
nejtematykiwierszykiem,rymowanką,
1
M.Jagodzińska,Obrazwprocesachpozna-
niaiuczeniasię,WSiP,Warszawa1991.
itp.,przygotowanieuwagidzieckaćwi-
czeniamioddechowymi,relaksującymi
lubwyciszającymi,kilkomaćwiczeniami
zzakresukinezjologiiedukacyjnej.
Prezentacjailustracjiikrótkijejopis
–wyróżnienieprzezdziecielementów
obrazkaipodaniegłównejmyślilogicz-
nejobrazka,jegotematu.
Uszczegółowienie,wzbogaceniewy-
powiedzidziecipoprzezpostawienie
pytaniastymulującegomyśleniepytajne:
HCowaszastanawia?Cowasdziwi,gdy
patrzycienatenobrazek?”.
Tupowinnypaśćodpowiedzidzie-
cibędącepotokiempytańiodpowie-
dzinatepytania.Nauczycielpowinien
potwierdzać
przypuszczenia
dziecka
stwierdzeniem,np.HTomożliwe,akto
myśliinaczej?”,HCojestjeszczemożli-
we?”,HCoinnegomogłosięjeszczewy-
darzyć?”.
Organizacjatwórczejdziałalności
werbalnejlubplastycznejdziecka:
WariantI:Dzieckotworzywłasną
historyjkęobrazkowąlubopowiadanie
natematprezentowanegoobrazka,
zuwzględnieniempoczątku,przebiegu
izakończeniasytuacji.
WariantII:Następujepodziałnaze-
społyzadanioweikażdyzespółrysuje
swojąwersjępoczątku,przebiegulub
zakończeniaukazanejnailustracjisytu-
acji.Następniepowstajehistoryjkaob-
razkowaitwórczeopowiadanie,które
możebyćmodyfikowanepoprzezprze-
stawianiepowstałychwgrupachzada-
niowychilustracji.
WariantIII:Dzieckorysujeto,co
wedługniegojestprzyczynązaistniałej
sytuacji,cospowodowałosytuacjęna
ilustracji–poszukiwanieprzyczyny.
WariantIV:Poomówieniuwiększej
ilościprezentowanychilustracjinauczy-
ciellubdzieciwybierająlosowodwie,
trzylubwięcejilustracji(wzależności
odwprawyiumiejętnościdzieci)iłączą
jepoprzezskojarzeniesytuacjiifaktów
przedstawionychnaobrazkachwjedno
twórczeopowiadanie–Hbricolage”ob-
razkowy.
6
