Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wnieokreśloneprzestworza.
–OBożewielki,MatuloJerozolimska!–zawodzinapierwszym
wydechugóralka.–Mościproboscu,sakramenckiezło!Trąby
jerychońskiezaduły!–Helgaprzykładadłoniedopiersi.–Dziecko
przepadło!SynuśIdy.Jakkamieńwwodę.OJerozolima!
–Jakżeto?Gdzie?Porwany?–Kanonikmarszczyczołoisiada
ciężkonałóżku.
Helgatłumaczy,alesłuchaczemwstrząsaatakkaszlu,nierozumie
niczego,prosiopowtórzenie.Kucharkawywracaoczami,alekiwa
głowąirelacjonuje.
DziśodbrzaskuIdabyławobejściuzupełniesama.Zsynkiem.
Maluśkim,cotodopieronaświatprzyszedł.Nakarmiłago,maścią
wysmarowała,bocośmuwpiersiachchlupało,apotemprzedchałupą
drwarąbałairąbała,ażwkońcuzpolanaminarękuwróciła.Dziecko
cichutkospało.Takmyślała.Dołożyładopieca,przegryzłakawałek
zakalcaipodeszładokołyski.Atam–pusto,puściutko.Idajaksłup
soli.Ciałozastygło,aduszamiotałasięniczymniedźwiedzica
wklatce.Pochwiliwszystkiemyśliumilkły,wybuchłaśmiertelna
cisza.
–Małojejserceniestanęłoalbozioberniepołamało!
–Niedziwięsię,alecodalej?–pytagospodarz.
Idalejszukała,oszołomiona,bezmyślna,zrozpaczona,szukała
nawettam,gdziedziecka,szczelnieowiniętego,skrępowanego,byćnie
mogło.Maleństwaniebyłoanizakołyską,anipodłóżkiem,ani
wmiednicy,aninigdzie.Idawypadłazchałupy,rozejrzałasięwokół.
Pusto,cicho.Napodwórkużadnychobcychśladów.Ktoporwał
dziecko?Demony–niemainnejmożliwości!Kobietarozkrzyczałasię
tak,żetenwrzaskmusiałbyćsłyszanywcałymFromborku,amoże
iwTolkmicku.
–Dziękuję,Helgo,możeszodejść,muszętowgłowieprzetrawić.
