Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
nastąpiłoinierazjaknajlepsiprzyjacielespędzalizesobą
całedniewczółnienajeziorze,łowiącrybylubteż
polującnawodneptactwonabagnachokolicznychwśród
wyniosłych„oczeretów”,Zbyszkopoznał,jakbardzo
praweidobresercematadziewczyna.
Wkońcutaksiędoniegoprzywiązała,żewprostnie
mogłasiędoczekaćdnia,wktórymonprzyjedzie,inieraz
spotykałjączekającąwpołowiedrogi,cogobynajmniej
niedziwiło,borozumiał,żebyłdlaniejjedynym
człowiekiem,zktórymmogłasiędogadać.Wtymczasie
powszystkichmiastachidworachszerokorozmawiano
obunciekniaziaGlińskiego,któryumyśliłzagarnąć
władzęnadLitwą.Toznówrozpowiadanooprzewadze
polskiegoorężanadMoskwąwbitwiepodOrszą.Wtem
gruchnęłatrwożliwiezustdoustpodawanawieść:
—Tatarzyidą!
Okrzyktenludziompracującymwpoluwytrącałzrąk
wszystkienarzędzia.Rzucanosierpyijakktostał,biegł,
chwytał,comiałnajmilszego,idążyłwniedostępne
knieje,błotalubpieczaryziemne,abysięukryć.Abiada
temu,ktoniezdążył!Lotnajakwicherdziczzagarniała
wszystkoprzedsobą,pędzącwłykachwjasyr.Napadten
omałoniepogrążyłteżwnieszczęściumieszkańców
Wygnanki,gdyżdosyćsilnyczambułTatarówzaleciał
wtestrony,choćsłynęłyztego,żejużpodczas
dawniejszychnapadówogołoconezostałyzludności.
DwórocalałtylkodziękiOrłence.Spostrzegłonwporę
myszkującychTatarówisobietylkoznanymiścieżkami
potrafiłwyprzedzićichiostrzecoidącym
niebezpieczeństwie.
PanLityńskipoczątkowomyślałwydaćimbitwę.
Ukrywszywięcżywinę[5]woczeretachLadawy,zaczął
szykowaćludzidospotkaniawpolu.Późniejdopiero,
ujrzawszy,żewrógliczniesypiesięzlasu,uznał,
żebezpieczniejbędziezmierzyćsięzdzicząspoza
ostrokołu[6],iwydałrozkazdoodwrotu—kuwielkiemu
niezadowoleniuSemenaiZbyszka,którzykoniecznie
chcieliwypróbowaćsweszablewotwartympolu.Lecz,
