Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
razem,kiedycośdokładałem,tworzyłysięnowe,jeszczemniejsze
przestrzenie.Takdługo,jakgarnuszekzapomocąmagiiniepozwalał
składnikomsięstykać,znajdowałosięmiejscedlakażdegonowego
płatka(kropliczykryształka).
KsiężniczkanaziarnkugrochuHansaChristianaAndersena
równieżsprawiła,żemojemyślizaczęłykrążyćwokół
nieskończoności,tymrazemjednakbyłatonieskończoność
podziałów.Pewnejnocymłodakobietapodającasięzaksiężniczkę
pukadodrzwizamku.Nazewnątrzszalejeburza:porywistywiatr
iulewnydeszczzmieniająjejzłotewłosywczarnestrąki
ipozostawiajągarderobęwcałkowitymnieładzie–stajeprzed
królowąwtakpożałowaniagodnymstanie,żetaniedowierzahistorii
owysokimurodzeniuniespodziewanegogościa.Żebyrozwiać
wszelkiewątpliwości,królowapolecapołożyćnaprzygotowywanym
dlaniejposłaniu,podwarstwądwudziestumateracy,ziarenkogrochu.
Ranodziewczynaprzyznaje,żeniemogłazmrużyćoka.
Choćsampowinienemdawnojużspać,myślotejchwiejącejsię
górzemateracyniedawałamispokoju.Zgodniezmoimi
obliczeniamidrugimateracpowinienpodwoićodległośćmiędzy
plecamiksiężniczkiauwierającymgroszkiem,awięcsiła
oddziaływaniatwardegonasionkapowinnazmniejszyćsięopołowę,
przytrzecim–dojednejtrzeciej.Jeślijednakciałoksiężniczkibyło
takwrażliwe,żebyodczućpołowę(poddwomamateracami)czy
jednątrzecią(podtrzema)ziarenkagroszku,dlaczegomiałobynie
wykryćjednejdwudziestej?Taknaprawdędlaistotybezgranicznie
delikatnej(wkońcumamydoczynieniazbaśnią)niedozniesienia
byłabychoćbyjegosetna,tysięcznaczymilionowaczęść.
TenwnioseknapowrótprzywiódłmniedobraciGrimmiich
kaszki:dlaksiężniczkinawetziarnkogrochubyłonieskończenie
duże,dlabiednejdziewczynkiijejmatkicałalawinaowsiankiwciąż
smakowałanieskończonymdrobiazgiem.
–Maszzbytwybujałąwyobraźnię–powiedziałmójojciec,kiedy
podzieliłemsięznimtymiprzemyśleniami.–Zawszełaziszznosem
wjakiejśksiążce.–Samregularniekupowałweekendowewydania
