Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
imikroelementami,któresąbardzopotrzebnenam,przeżywa-
jącymcałeżyciewzamkniętychpomieszczeniach.
Salomeprzyniosłanajdroższyprzysmakzmojejlodówki:wino
zprawdziwychwinogron.Wydałamnaniecałąpierwsząwy-
płatę.Niezostałmianicentiprzeznastępnymiesiącbyłamna
utrzymaniuBernarda.Zasłużyłnato,żebyterazskosztowaćtego
nektaru.Humankazcichymzgrzytemwycofałasiędośrodka,
pozostawiającnaswetroje.Czujnikgłosudziaławpromieniu
300metrów,więcmogłamwyszeptać:nSalome,przynieścia-
steczka”,aonausłyszałabytonawetpiętrowyżej.
–
Salomeskrzypi–zauważyłBernard.–Chybapowinnaśza-
braćjądoserwisualbokupićnową.Wkońcusłużycijużpięć
lat.
–Jeszczetrochęwytrzyma.Narazieniemamdotegogłowy
–odpowiedziałamniefrasobliwie.–Przypominamci,żewłaśnie
bierzeszudziałwmoimcreditparty,wiesz,cotooznacza.Nie
chcęrobićwięcejzakupówniżtoabsolutniekonieczne.
–Alejakwykupisztomieszkanienawłasność–włączyłasię
Ula–toHSdodacinowąSalomezapięćtysięcydolarówlub
poleasingowązadwa.
–Otóżwidzicie–zawiesiłamteatralniegłos–niekupuję
mieszkania.
–Tonacobierzeszkredyt?–zapytalichórem.
–Nahumanoida–odrzekłamznietajonądumąitajonąoba-
wą.
–Zwariowałaś.Typoprostuzwariowałaś–stwierdziłaUla.
–Przecieżonacięnabiera,atyznowusiędajesz.–Bernard
przewierciłmniespojrzeniem.Wytrzymałam.Niezaczęłamsię
śmiać.–Nienabiera–powiedziałwięctonemmiędzypytaniem
atwierdzeniem.
21
