Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
pinyin
tam,gdziefunkcjonujądwiewersje(naprzykład
rzekaTamsuirównieczęstozapisywanajestw
pinyinie
jakoDanshui),zaśwsytuacji,gdymamydoczynienia
zpostaciamifikcyjnymiimniejznanymi
miejscowościami,trzymamsię
pinyinu
.Jedynąnazwą
miejscową,którazostałaoficjalniespolszczona,jest
Tajpej–stolicaTajwanu.Właściwiekonsekwencja
nakazywałabywtensamsposóbspolszczyćnazwę
miastaTainan(wewszystkichtrzechprzypadkach
mamydoczynieniaztymsamymchińskimznakiem
tai
),leczwprzypadkutegotłumaczeniasztywne
podporządkowaniesięjejzasadomprzyniosłobychyba
więcejszkodyniżpożytku.
Drugimproblemembyłaróżnorodnośćjęzykowa
oryginału.Tajwan–wyspiarskikrajwielkościmniej
więcejjednejdziesiątejobszaruPolski–jestogromnie
zróżnicowanypodwzględemlingwistycznym.Poza
dominującymobecniejęzykiemchińskim(który
przeważnienazywasiętam„językiemkrajowym”)
oficjalnieuznajesięrównieżjęzykHokkien(inaczej
tajwańskilubMinnan–przynieśligozesobąwXVII
w.osadnicyzprowincjiFujiannapołudniuChin),język
Hakka(posługująsięnimgrupyludnościHakka,które
prawdopodobniewywodząsięzchińskichprowincji
HenaniHubei,apotemmigrowałynapołudnie)oraz
językitajwańskie(ang.
Formosanlanguages
),czyli
zróżnicowanągrupęjęzykówaustronezyjskich,którymi
posługująsiętzw.Aborygenitajwańscy
–autochtonicznaludnośćTajwanu,spokrewniona
zludamipolinezyjskimiizamieszkującawyspę
odponadpięciutysięcylat.Oczywiściewszystkie
