Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Toinicjujecałąswoistą,uzależnionąodrodzajupatogenu
odpowiedźimmunologiczną.Czyliprzedewszystkim
szybkienamnażaniesięlimfocytówT,aleteżprzekazanie
sygnałulimfocytomB,abyprodukowałyprzeciwciała
przeciwtemukonkretnemuantygenowi.Naprzykład
wprzypadkuwirusagrypywwynikutejreakcjipowstaje
dużolimfocytów,któresągotowedonatychmiastowej,
bardzosprawnejibardzoprecyzyjnejreakcjiprzeciw
wirusowigrypy.
Coważne,gdywprzyszłościbędziemymiećkontakt
ztakimsamympatogenem,naszukładodpornościowy
–międzyinnymidziękiobecnościprzeciwciał,aleteż
mechanizmówpamięciodpornościowej–będziewstanie
rozpoznaćiunicestwićgoszybciej.Wkonsekwencjiporaz
drugialboniezachorujemywcale,alboprzebiegchoroby
będziełagodniejszy.Właśnienatymmechanizmie
opierająsięszczepionki.Zapoznajemynaszukład
odpornościowyzjakimśpatogenem–dlanas
niegroźnym,bonaprzykładosłabionymalbo
„zdefragmentowanym”–bynauczyłsięznimwalczyć
naprzyszłość.Itobędziewtedybardzoprecyzyjna
isprawnawalka,bowyszkolonekomórkimajągeny
przeprogramowanewtakisposób,abydziałać
nakonkretnywirusczybakterię.
Dziwne,żesprawnedziałanieukładu
odpornościowegoopierasięwdużejmierze
namechanizmachpamięci.
Dlaczegodziwne?
Bojedynieukładnerwowykojarzysięzpamięcią.
