Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdział1.
DLACZEGOWPADAMYWPANIKĘ?
„Wracałemsamochodemdodomuzpracy—opowiadaDawid.
—Tobyłbardzostresującyokres.Byłemzmęczonyibardzochciałem
jużdotrzećdosiebieiodpocząć.Inagle—cośsięstało!Serce
zaczęłomibićjakszalone,niemogłemoddychać.Oblałemsiępotem,
całysiętrząsłem.Jakaśgonitwamyśli.Bałemsię,żeoszalałemalbo
żemamzawałserca.Zjechałemnapoboczeizadzwoniłemdożony,
żebyprzyjechałaizabrałamnienaostrydyżur”.ObawyDawidabyły
nieuzasadnione.Lekarznaizbieprzyjęćpoinformowałgo,żemiał
właśnieatakpaniki(taknaprawdężadenDawidnieistnieje.
To„modelowypacjent”,stworzonynapodstawiewieluosób
cierpiącychnaatakipaniki,którychleczeniemzajmowałsięjeden
znas—HalArkowitz).
Najnowszewydanie
DiagnosticandStatisticalManual(DSM-5)
definiujeatakpanikijako„Nagłyatakbardzosilnegolękulubinnego
równienieprzyjemnegodoznania.Atakosiągamaksimumwciągu
kilkuminut”.Podręcznikwymieniateżtrzynaściesymptomów,
zktórychconajmniejczterymusząwystąpić,bydanezdarzeniemogło
byćzdiagnozowanejakoatakpaniki.Wśródtychsymptomówznajdują
się:silnedreszcze(drgawki),zaburzeniaoddechu(„płytkioddech”)
lubnagłybólwklatcepiersiowej,poczucienierealnościlub
oddzieleniaodświata,lękprzedśmierciąi/lubutratąkontrolinad
własnymlosemoraz„utratązmysłów”.Zwykleatakipanikinastępują
bezżadnejwyraźniejprzyczyny,coczynijejeszczebardziej
przerażającymdoświadczeniem.Atakitakieokazjonalniezdarzająsię
uośmiudodziesięciuprocentpopulacji,aletylkowokołopięciu
procentachprzypadkówmożnamówićowystąpieniuzaburzeń
lękowych.Wbrewpowszechnemuprzekonaniuatakpaniki(wsensie
diagnostycznym)tocośinnegoniżnawetgłęboki,nagłyniepokój,jaki
odczasudoczasuzdarzasięodczuwaćwiększościznas.Nie
przypadkiemchorzy,którzynaprawdętakiatakprzeżyli,mówią,
żebyłotodlanichnajbardziejprzerażającedoświadczeniewcałym
życiu.
