Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
otokelnerkę.Okazałosię,żektośprzedchwiląnaniósł
śniegu,niezdążylijeszczetegosprzątnąć,akobieta
miaławyjątkowośliskiebuty.
–Jakonadojdziedodomu?–zastanowiłamsię.
–Zawszeprzyjeżdżasamochodemizawsze
maszpilki–oświeciłanaskelnerka.–Dasobieradę,
mawprawęwchodzeniunaobcasiewrozmaitych
warunkach.Takkochatebuty,żeiwgórypewnie
bywnichposzła.Terazmiałapecha,nieprzewidziała
śniegunapodłodze,pchnęładrzwiinogijejodjechały
–wytłumaczyłaobrazowo.
Notak,rzeczywiściepech.Iszczęście,żenicjejsię
niestało.
Więcejatrakcjitegowieczoruniebyło.
Rozleniwioneprzesiedziałyśmynadoledodziewiątej.
Dziękitemupoznałyśmy,zwidzenia,bowymieniliśmy
tylkopowitalneuśmiechyi„dobrywieczór”,jeszcze
sześciorogościhotelu.WpewnymmomencieJulia
ziewnęłatak,żeniezdążyłazakryćust.
–Zasnęzaraz.Spacer,świeżepowietrze,kolacja
ipiwotonasennamieszanka–usprawiedliwiłasię.
Teżmisięoczyzamykały,alemiałamnadzieję,
żeudamisięjeszczetrochępoczytaćwieczorem.Byłam
wpołowieksiążkiiażmniedoniejssało.Starym
zwyczajemwylosowałyśmy,którapierwszapójdziesię
kąpać,tymrazemwypadłonamnie.Naprzemienna
iustalonazgórykolejnośćeliminowałasporynaten
temat.
Gdywyszłamzłazienki,Julkakończyławłaśnie
