Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
krzykówzebranychwśrodkuludzi.Zdawałosięjednak,
żemuzykazagłuszyłaprzynajmniejczęśćhałasu.
Jihoonupadłnapodłogę,ledwieżywy,aJoonznalazł
sięnanim,wcaleniewyglądająclepiej.Chciałzamach-
nąćsięjeszczeraz,dokończyćsprawę.Byłtakwściekły,
żeniepoznawałsamsiebie.Nigdysiętakniezachowy-
wał,nigdysięznikimniepobił!Tymczasemświadomość,
żeJihoonpoznałjegosekret,żechciałgoupublicznić…To
wzbudziłownimzłośćtakwielką,żepoprostuwybuchł.
Niechciałmyślećokonsekwencjach,zresztąwtamtej
chwiliwogólemałomyślał.Liczyłosięwyłącznieto,żeby
powstrzymaćMoonaprzedupublicznienieminformacji.
Joonwiedział,żektojakkto,aletaparszywagnidapoda
dowiadomościcałegoświatawszystko,cotylkopomo-
żemusięwybić.AwieśćoLimJoonieuczestniczącym
wwypadku,wktórympotrąciliczłowieka,napewnoby
muwtympomogła.
Zamachnąłsię.
–LimJoon!–Taejinrzuciłsię,abyodciągnąćgoodJi-
hoona.Pochwyciłchłopaka,założyłrękępodpachę,oparł
dłońnajegokarkuiuniemożliwiłmuatak.
Joonwarknąłiparsknąłślinązmieszanązkrwią.
–Przestań!Natychmiastprzestań,onitonagrywają!–
szeptałrozpaczliwiedojegouchaKang.
–Nova!–krzyknąłktoś,apanikawtymgłosiekazała
Joonowizaprzestaćwalki.
Dysząc,jakgdybyprzebiegłmaraton,puściłchłopaka,
wstałiniemalodrazusięprzewrócił.Taejinprzytrzymał
30
