Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
RozdziałI
POstmODERNIZm
źRóDłEMPRAGMATYCZNEJ
INTERPRETACYJNOśCI
1.1.Postmodernizm,
czylioantyoświeceniowejsłabościrozumu
Oddłuższegojużczasujesteśmyświadkamiprzekonania,
powstałyzartystycznychifilozoficznychinspiracjinurtkulturo-
wyzwanypostmodernizmemstanowiistotnenovumwpodejściu
doproblemówracjonalnejepistemologii.Wieloznacznośćtejtezy
wymagajednakkrótkiegokomentarza,choćbydlatego,racjona-
lizmwswejtreści,jakiformie,niejestzjawiskiemjednorodnym.
CzyminnymjestpostaćnadanamuprzezKartezjusza,aczymś
innymprzezLeibniza,KantaiHegla.Wrzeczonychprzypadkach
kreacjarozumumaswojejasnowytyczonegranice,cosprawia,że
KartezjańskiecogitoniekoniecznieodpowiadarozumieniuHeglow-
skiegoDucha.Choćrozpatrzenietejkwestiiniestanowiprzedmiotu
aktualnegozainteresowania,tomimowszystkowartowspomnieć,
chytrośćrozumutworzyszerokiespectrumjegopojmowania.We
właściwymmukontekścieprzywołaćnależypoglądywielufilo-
zofów,wlicznychperspektywachznaczeniowych.Analizującich
treść,widzimy,jakodmienneprzedrozumemstawialionicele.Dla-
tego,jeżeliniewyeliminujemy,ajedyniezneutralizujemydogma-
tycznysensrozumu,tonieunikniemyroszczeń,które,począwszy
odpierwszychrecepcjiKanta,lokujątranscendentalnąapercepcję
wjęzykowymapriori,związanymzfilozofiąKarlaO.AplaiJürge-
naHabermasa.Wczesneztychroszczeń,przypisywaneJohannowi
G.Herderowi,JohannowiG.HamannowiiCarlowiJ.Jacobiemu,
11