Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
II
P
Dominikastaławpustymkorytarzu,wpatrzonawzmieniającesię
ociągpędziłpogładkichszynachzzawrotnąwręczprędkością.
zaoknemkrajobrazy.Zdawałasięniemyślećoniczym.Była
wyciszona,spokojna,czuławsercubłogość.
Mimozmęczenia,którezaczynałodawaćosobieznać,nie
odważyłasięwejśćdożadnegozprzedziałów.Oprzytomniałajuż
natyle,abyzdaćsobiesprawęztego,jakwygląda.Szczególnie
żeswojemętneodbiciewidziaławbrudnejszybiewagonu.Wstydziła
siępasażerów.
Gdybyniestarszakobietaopogodnymwyrazietwarzy,która
wyszładoniejzprzedziału,stałabytakdokońcaswojejpodróży.
Seniorkajużwcześniej,udającsiędotoalety,zwróciłauwagę
naintrygującąmłodąkobietę,opartąościanęwagonuizapadającą
wkrótkieniekontrolowanedrzemki.Jejwyglądniebudziłjednak
zaufanianatyle,abyośmieliłasięzaproponowaćjejmiejsce
wprzedziale.
Terazjednak,kierującsiękobiecąwrażliwościąiwrodzoną
empatią,postanowiłaprzełamaćuprzedzenia.
–Bardzopaniąprzepraszam,czynielepiejbyłobyusiąśćwygodnie
wprzedziale–zapytałaciepłym,niepewnymgłosem.–Unassąwolne
miejsca.Zapraszampanią.Pocosiętakmęczyć.Chybażepanizaraz
wysiada?
–Nie,nie,skąd,niewysiadam.Jadędalej–dukaławyrwana
zletargu,bacznieprzyglądającsięnieznajomej.
Zaniepokojonasytuacją,błyskawicznieprzeczesałapamięć,
szukającwizerunkustojącejprzedniąkobiety.Obawiałasię,czytonie
