Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
okazałegogrobu,naktórymstałacharakterystycznarzeźbazczarnego
marmuruprzedstawiającakobietęzmałymidziećmi.Miejsce
tonależałodojakiejśKlementynyHoffmanowej,polskiejpisarki.
NazwiskoaninarodowośćnieboszczkikompletnienicMariannenie
mówiły.Alekilkamiejscdalej,wskromnejziemnejmogilezprostym
drewnianymkrzyżem,leżałjejojciec:LeopolddeVille.
–Chcęmiećtupomnik…–zastanowiłasięchwilę,apotemznów
spojrzałanagrobowiecHoffmanowej–jeszczewyższyniżten!
Louispokiwałgłowązuznaniem,aleiniepokojem.
–Tobędziebardzodrogokosztowało–uprzedziłniemal
znabożnymszacunkiem.
–Cenaniegraroli!Toprzecieżmójpapa!Bohater!Bojownik
Résistance!
Devon,któryznówzdjąłkapelusz,przytakiwałzszacunkiemłysą
łepetyną.
–Naturalnie.Leczmimowszystko…Trwawojna,aceny
marmuru…Będęmusiałpaniąpoprosićozaliczkę.
–Jakpanwie,prowadzępublicznązbiórkęnajegogrobowiec
–odparłalodowato.–Pieniądzewpływająwprawdzienamoje
prywatnekonto,leczjegostanjestpodkontroląspołecznejkomisji
złożonejzwielcezasłużonychobywatelinaszegomiasta.
–Tak,czytałemnawetotejinicjatywiewtymnowymdzienniku,
„LeMonde”–potwierdził.–Ipochlebiami,żejużpojawiłosiętam
mojenazwisko,mimożejeszczenieuzgodniliśmyszczegółów
finansowych…
–Dostaniepanswojązaliczkę–odparławielkopańskimtonem.
–Zmierzamjedyniedotego,żewszelkiedecyzjewtejsprawiemuszę
konsultowaćzkomisjądobroczynną.
Louisponowniesięskłonił.Apotemwymienilijeszczekilkanic
nieznaczącychuwag,poczymrzeźbiarzruszyłalejkązpowrotem.
Jegodrobnekrokiodbijałysięechemodmilczącychpłytnagrobnych.
–Gównodostaniesz,frajerze!–warknęła,kiedybyłjuż
wystarczającodaleko,byjejnieusłyszeć.
Poczymodwróciłasiędoskromnejmogiły.
„Aurevoir,sukinsynu!–zachichotaławmyśli.–Nareszciesię
nacośprzydasz,tygruby,spedalonywieprzu!Kiedytylkouzbieram
dośćodtychwszystkichsentymentalnychdurniów,którzynaprawdę
wierzą,żeustawięciwtymmiejscuNikezSamotraki,wynoszęsię
doArgentyny.ZamoimUlrichem!”
