Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dopracy,alechcępracy,wktórąmogęwłożyćcałeserce
imiećpoczucie,żewyjdziemionanakorzyść,choćby
byłaniewiemjaktrudna.Proszętylkooszansębycia
użyteczną,szczęśliwąkobietąiniesądzę,żebytobyłazła
ambicja.Nawetjeślibymmiałatylkorobićto,corobiła
mojakochanamatka,zarabiaćnażycieuczciwieibyć
szczęśliwą,ipozostawićposobiepięknyprzykład,który
pomożeinnejkobiecie,takjakjejprzykładpomógłmnie,
tomniezadowoli.
PrzyostatnichsłowachgłosChristiezałamałsię,
bomyśliiuczucia,któreprzepełniałyjąstopniowoprzez
ostatnichkilkadni,mocnojąporuszyły,apostanowienie
odcięciasięoddotychczasowegożycianieprzyszłojej
łatwo.Starszypan,ukrytyzaswojągazetą,wysłuchał
tegonadzwyczajnegowylewuuczućzpoczuciem
dyskomfortu,którebyłodlaniegoczymśnowym.Lecz
choćtesłowapełnewyrzutuzirytowałygo,wcalegonie
zmiękczyły,akiedyChristiezełzamiwoczachzamilkła,
wujwstałirzekłpowoli,zapalającświecę:
–Choćżemciniedałwcześniejstądodejść,terazsię
zgadzam,bopotrzebujesz,dziewczyno,żebycidać
szkołę,notoidźtam,gdziecijądadzą,aimszybciej
pójdziesz,tymlepiejdlanaswszystkich.No,Betsey,
równiedobrzemymożemysięwynosić,bonieumiemy
zrozumieć,cozapotrzebymataka...tego...wyższa
natura,jaktoChristiegada,apozatymmamydośćtych
kazańjaknajedenwieczór.–Zaśmiałsięposępnie
iopuściłpolewalki,pokonany,aleniepognębiony.
–No,no,drogamoja,weźsięwypłaczizapomnijotym
wszystkim!–mruknęłaciotkaBetsey,gdyucichłyjego
ciężkiekroki,bowiemtadobraduszaczułanader
staromodnyisumiennyrespektprzedswoimpanem
iwładcą.
–Niebędępłakać,tylkodziałać,bojużnajwyższyczas,
żebymodeszła.Zostałamtudlacioci,aleterazjuż
