Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
pikli.
Madamepowzięławłaśnieniezłomnyzamiar
sporządzeniaakwarelowejkopii
Deszczu,wiatruigradu
Turnera[5],tegosympatycznegodzieła,którezostało
sprzedanedogórynogamiinikomunieudałosiętego
odkryć.Zanimsięodezwała,skinęłarękąnaChristie,
bytausiadła,iwykończyłaparomaniedbałymi
pociągnięciamipędzlajakiśelementobrazu.Podczastej
krótkiejprzerwyChristieprzyjrzałasięjej,awrażenie,
jakiewówczasodniosła,potwierdziłosiępóźniej.
PaniStuartbyłaniebrzydkaizdecydowanauważaćsię
zakrólowątowarzystwa.Wmiejscachpublicznych
przybierałamajestatycznemaniery,aleniedokońca
potrafiławyzbyćsięichwdomowymzaciszu,coczęsto
wywoływałokomiczneskutki.Jeślibyśmychcielimieć
jakieśwyobrażenieotejdamie,gdyzniżałasię
dokwestiigospodarstwadomowego,pomyślmy
oZenobiimartwiącejsię,czyudasięsosrybny,lub
oAspazji[6]oburzonejcenąjaj.
Pochwilipodniosłagłowęizlustrowaładziewczynę
wzrokiem,jakbynowasłużącanieznaczyławięcejniż
nowyczepekczyinnypotrzebnyprzedmiot,który
zamawiasiędodomuisprawdza,czysięnada.Christie
przedłożyłajejlistpolecający,powiedziałaskromnieparę
zdańodsiebieiczekałanawyrok.
PaniStuartprzeczytała,wysłuchała,apotemzapytała
ziściekrólewskązwięzłością:
–Nazywaszsię...?
–ChristieDevon.
–Zadługo;wolałabymmówićciJane,przyzwyczaiłam
siędotegoimienia.
–Jakpanisobieżyczy,madame.
–Ilemaszlat?
