Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wrzuciładotorbynajpotrzebniejszerzeczy,resztę
upakowaławpustymschowku(wynajętymjejprzez
paniąFlintnieodpłatniezewzględunaobfitość
karaluchów),zapłaciłazawyżywienieiodrugiej
popołudniuprzedstawiłasięHepseyJohnson,wrazzktórą
miaładbaćodompaństwaStuartów.
Hepseybyławysoką,wynędzniałąkobietą,ztragedią
swojejrasywypisanąnatwarzy,zmelancholijnym
spojrzeniem,przygnębionąminąigodnąwspółczucia
cierpliwościąskrzywdzonegozwierzęcia.Powitała
Christiezrezygnacją,poczymniezwłoczniewprawiła
jąwoszołomieniewyliczeniemobowiązków,jakich
wypełnieniasięodniejoczekuje.
DługieistarannewyszkoleniepozwoliłoChristienakryć
dostołuznielicznymitylkobłędamiiwmiaręwyraźnie
pamiętaćkolejnośćczynności.Właśniewłożyła
emblematswejsłużebności,jaknazwałabiałyfartuszek,
gdygwałtowniezadzwoniłdzwonekudrzwi,aHepsey,
pędzącdokuchni,bywporę„ponakładać”,powiedziała:
–Tobedziepan.Czeba,dziubku,gibkolecieć
nadzwonek,ónlubi,cobygomigiemobsugiwać.
Christiepobiegłaiwpuściłaporywczego,tęgiego
dżentelmena,wyglądającegonarozzłoszczonegowalką
zżywiołem,wpadłbowiemdoprzedpokoju,jakbygotam
rzuciłporywwiatru,otrzepałsięniczymwodołaz
ijednymtchempowiedział:
–Totyjesteśtąnowądziewczyną,tak?Notobierzmój
parasoliściągajmikalosze!
–Słucham?
PanStuartzmagałsięzrękawiczkamii,zupełnie
nieświadomzdumienianowejsłużącej,niecierpliwie
ponowiłswąprośbę.
–Bierztenmokryparasoliściągajmikalosze.Nie
