Book content
Skip to reader controlsSkip to navigationSkip to book detailsSkip to footer
Rozdział4
TymczasemLydiadokonałainspekcjiswojejkomnaty
–araczejkomnat,oddanychdojejwyłącznejdyspozycji.
Byłtamprzestronnysalon,wygodnieumeblowany,
zkominkiemiszerokimpodwójnymoknem,
wychodzącymnazwieńczoneblankamimuryiparkoraz
sporasypialnia,wyposażonawłożezbaldachimem
iaksamitnymikotarami,dlaochronyprzedprzeciągami
–bowtakimzamkujaktenzawszesąprzeciągi.Obok
sypialnidyskretnieumieszczononiewielkątoaletę.
Lydiaszybkorozpakowałaswojerzeczy.Ubrania–nie
byłoichzbytwiele–włożyładoogromnejszafy.Atlatl
ikołczanzestrzałkamipowiesiłanaczymś,cowyglądało
jakstojaknakapelusze.PonieważLydiakapeluszynie
posiadała,ajedynymjejnakryciemgłowybyławełniana
czapkadrużynyCzapli,postanowiłaużywaćowegomebla
jakostojakanabroń.Naraziejednakniezdejmowała
szerokiegopasa,przyktórymwisiałapochwakryjąca
długisztylet.
Wsaloniestałokilkakrzeseł,wypróbowałajewszystkie
pokoleiiwybrałanajwygodniejsze–rzeźbione,
zmiękkimigrubymipoduszkami.Odchyliłasięnaoparcie,
nogiwdługichbutachpołożyłanaparapecie,skrzyżowała
ramionanapiersiiuśmiechnęłasięzzadowoleniem.
TepokojebyłyniemaltakdużejakdomwLimmat,
wktórymmieszkałazdziadkiem.Uśmiechznikłzjej
twarzy.Dziadekzginąłpodczasnajazdupiratówpod
wodząZavaca.Wtakichchwilachjakta,wsamotności,
