Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Niewiedziała,cootymmyśleć.GdybyNatashabyłajej
dzieckiem,byćmożezgodziłabysięzmężem.Może
rzeczywiścieprzywiązywałazbytwielkąwagę
doustalenia,cosiętaknaprawdęwydarzyło,zamiast
cieszyćsięzpowrotujegocórki.Niemniejzgodnie
zpolicyjnąkartotekądziewczynkapozostawałaosobą
zaginioną.
–Tojeszczedziecko,kochanie,apolicjamusisię
dowiedzieć,żewróciładodomu.Pomogąnamustalić,
cojejsięprzydarzyło.Powiedząnam,wjakisposób
możemyjejpomóc.
Wyciągnąłręceiobjąłmocnożonę.
–Napewnomaszrację.Poprostusięboję,żebymijej
ponownienieodebrali.Niepozwolęnato.Zadzwonisz
sama?JachciałbymzostaćzTashą.
–Oczywiście,zadzwonię.–Przytuliamocnomęża
ipoczułajakjegociałorozluźniasięwjejuścisku.–Zajmę
siętymodrazu.
Emmawypuściłagozobjęćiodwróciłasię.
Tashastałazeskrzyżowanymirękamiopartaodrzwi
doholu.
–Żadnychglin–oświadczyła.Jejoczylśniłyzłowrogo,
spojrzeniebyłotwardejakmarmur.
