Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
MAHOMETIOBJAWIENIE
WopisanymśrodowiskuPółwyspuArabskiego,wsamymcentrum
kulturbliskowschodnich,powstałanowaideamonoteistyczna.
Postacią,któraodegrałazasadnicząrolęwjejnarodzinach,byłArab
zMekki,MuḥammadIbn‘AbdAllāh.Toonzaoferowałswoim
współplemieńcom–osiadłymikoczowniczym–nowąreligię
monoteistyczną,którąnazwałislamem,czylipełnympoddaniemsię
jednemuijedynemuBogu.
UnasMuḥammadIbn‘AbdAllāhpopularnieznanyjestjako
Mahomet,cojestzniekształconąformąjegoimienia,prawdopodobnie
francuską.Bywięcnieodchodzićodwielowiekowejtradycji,można
używaćtejwłaśnieformy,choćbardzojestonaodległaod
oryginalnegoarabskiegoMuḥammad.
ImięMuḥammadznaczydosłownie„wychwalany,sławiony”
(wdomyśle:przezBoga).Czasamiteżprorokaislamunazywano
Aḥmad;imiętojestprzymiotnikiemwstopniuwyższymiznaczytyle
co„jeszczebardziejchwalony”.Obaimionasąteoforyczne,odwołują
siędoBoga,zapewnedojednegozwieluprzedmuzułmańskich
bogów.
WtradycjimuzułmańskiejMahometjestuważanyzawysłannika
Boga(arab.rasūl)orazproroka(nabī).Terminemrasūl(jestto
archaicznyimiesłówbiernyczasownikarasala„posyłać”)określasię
wyłącznieosoby,któreBógwysyłałdoArabów.Natomiast
ogólnosemickiterminnabī„prorok”używanyjestnaokreślenie
wszystkichproroków:zarównomuzułmańskich,jakżydowskich
ichrześcijańskich.[1]ProrokaMahometaokreślasięrównieżmianem
ostatniegozproroków,coobrazowowyrażametaforaẖātaman-
nabiyyīn„pieczęćproroków”.WKoranie(7:157inast.)pojawiasię
równieżokreślenienabīummī.Wewczesnejegzegeziekoranicznej
tłumaczysiętojakookreślenieczłowieka,naktóregodotychczasnie
spłynęłoBoskieobjawienie.[2]Później,wteoriii‘ǧāzu(cudowności)
Koranu,pojawiłasięniepoprawnainterpretacjawyrazuummī
uznawanapodziśdzień:„niepiśmienny”.Jeszczeinnainterpretacja
wiąże
przymiotnikummīzpojęciemummy:chodzioproroka
wysłanegodojakiegośnarodu,lubdonarodównieznającychreligii
