Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Samoakceptacja–drugifilarpoczuciawłasnej
wartości
Bezakceptacjisiebiepoczuciewłasnejwartościniejestmożliwe.
Tedwapojęciasątakmocnozesobąpowiązane,żeczasem
sąmylone,mająjednakodrębneznaczenia,dlategoteżpowinnybyć
rozpatrywaneoddzielnie.Samoocenajestczymś,czegodoznajemy,
akceptacjasiebiezaśczymś,corobimy.WrozumieniuN.Brandena
samoakceptacjaposiadatrzypoziomy.Poziompierwszystanowi
fundamentdoprawidłowegofunkcjonowaniajednostki.Jestniejako
wrodzonymegoizmem,„naturalnymprawemkażdejistotyludzkiej.
Odnosisiędoposzanowaniaitroskiosiebie”(N.Branden1998,
s.106).Drugipoziomsamoakceptacjitoumiejętnośćuświadomienia
sobiewłasnychmyśli,uczuć,pragnień,czynów,byciatym,kim
jesteśmy.Gotowośćdoświadczaniaiakceptowaniawłasnychuczuć
–równieżtychnegatywnych–nieoznaczajednak,żemusząone
decydowaćonaszympostępowaniu.Samoakceptacjatogotowość
doopowiedzeniaokażdejswojejemocjiizachowaniu,topoczucie
realizmuiszacunkudorzeczywistości.Wartoprzytympamiętać,
że„akceptować”wcalenieoznacza„lubić”czy„zgadzaćsię”,
ponieważmożnadostrzegaćto,cojest,idążyćdozmiany.
Natomiastpoziomtrzecisamoakceptacjipolegana„byciu
przyjacielemdlasamegosiebie”–toprzyjęcieodpowiedzialności
zaswojepostępowanie,zrozumieniekontekstuzachowania,
niezaprzeczanierzeczywistości(N.Branden1998,s.97–110).
