Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
3
Studentka,którapolatachzostaniepisarką,przyjechała
doniegosamaizakomunikowała,żeJaroszpoprostu
musijejpomóczpracądyplomową,onaniemajeszcze
tematu,żadenjejsięniepodoba,konieczniepotrzebuje
jegopomocy.Poradziłjej,byzajęłasiętwórczością
EmmyAndijewskiej,miałkilkaksiążek,którepisarka
podarowałamuosobiście,Nadiaodrazupodchwyciłaten
pomysł,wyjęłazeszytizaczęłazapisywaćmądremyśli
panaprofesoraodnoszącesiędojejprzyszłejpracy.
Tymczasemzapadłwieczór,Jaroszzaproponował,bycoś
przegryźli,miałakuratpieczonąkurę,ażejeśćmięsabez
winaniewypadało,wypilidwiebutelkiszampana
ibutelkęwina.Nadiapodeszładomagnetofonu,włączyła
muzykęizaczęłapłynnieisomnambulicznieporuszaćsię
wjakimśsobietylkoznanymtańcu,Jarosznawetnie
zauważył,kiedyznalazłsięobokniej,idalejjużporuszali
sięrazem,apotemichustasięspotkały,awtymczasie,
kiedyichciałaprzyciskałysiędosiebiecorazmocniej,
jegoprawarękaspoczęładziewczynienapiersiach,
alewanaprężnymtyłeczku.Skończyłosiętym,
żewylądowaliwłóżku,aponieważpodpityJaroszdługo
niemógłskończyć,Nadiazrobiłatosamo,coRusia,
iJaroszpomyślał,żeotoznowulossiędoniego
uśmiechnął–tracąc,tylkozyskujesz.Potemnastałokres
namiętnejmiłości,któryprzypadłnalato,Nadiacałymi
tygodniamimieszkałauniego,dopókiJarosznie
dowiedziałsięoniejczegośnieprzyjemnego.Stałosięto,
kiedyRusiazaprosiłagonaurodziny,niezamierzałiść,
alejegokolega,ajejnowykawaler,włączyłsię
iprzekonałgo,żebyjednakposzedł.Jarosz,biorączesobą
Nadię,byćmożepopełniłbłąd,amożeinie,wkażdym
raziedziękitemuwyszłonajawto,comogłowyjść
najawzbytpóźno,naprzykładgdybysiępobrali.
Nazabawieprzykleiłasiędoniegosympatycznapanienka
inieodstępowałagonakrok,awtymczasieNadia
tańczyłazjakimśmężczyzną,rówieśnikiemJarosza,
