Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–MówiHubert.Czymogłabyśspotkaćsięzemną?
Dziwne.Wcaleniebyłazaskoczona.Jejniezmienionygłos
zabrzmiałjakechoprzeszłości.
–Dzisiaj,tamgdziezawsze?Októrej?–Jakbynierozdzielałich
aniczas,anito,cosiękiedyśmiędzynimiwydarzyło.
Natychmiastprzypomniałsobiemałąkawiarenkęzakościołemśw.
Jakuba,wktórejspotykalisiędawno,kiedyobojebylibardzomłodzi.
„Jestemwzruszonyiprzejętyjaklicealista,któryumawiasię
zdziewczynąnarandkę.Jakbymniebyłstarympanemprofesorem,
jakbynieminęło...ile?Chybatrzydzieścilat...Tak.Okołotrzydziestu,
możewięcej”.
Gdybyktośtydzieńtemupowiedziałmu,cosięwydarzy,uznałby
tozaabsurd.
Zdejmowałpowoliprzemoczonąkurtkę,znamysłemwieszał
jąnawieszaku,jakbychciałodwlecchwilępowitania.Niepatrzył
naAlinę.Wiedziałprzecież,żezobaczystarzejącąsiękobietę,
atamyślsprawiałamuprzykrość.Czyżbybezsensuspodziewałsię,
żezobaczyczekającąnaniegoprzystolikukawiarnismukłą
dziewczynęzciemnymwarkoczem?Odrzuciłtenobraz,ale
wyobraźniaszybkopodsunęłamuinny,równienierealny.
TrzydziestoletniaAlinapatrzynaniegozrozpacząwoczachipyta:
„Dlaczego?”.Onwymyślanieprawdziwepowodyiargumenty,boisię
powiedziećprawdę,boisię,żejązrani,skrzywdzi,awtedysam
pozostaniezpoczuciemwinyiwyrzutamisumienia.
„Pocoobudziłemdawnedemony”–myślałzniechęcią,
podchodzącdostolika.Alinawstała,uśmiechnęłasiędoniego
iwyciągnęłarękę.
–Niebyłampewna,czyprzyjdziesz.Obawiałamsię,
żerozmyśliszsięwostatniejchwili.
–Przecieżtojazaproponowałemspotkanie.
–Tak,toprawda,alezawszebyłeśnieprzewidywalny.Tobyłtwój
urok,aleteżnajtrudniejszadozaakceptowaniawada.
–Możelepiejniezaczynajmyodwyliczaniamoichwad.Mamich
